Mbi çështjen e atij i cili e arsyeton (mushrikun) dhe kategoritë e arsyetuesit?

Mbi këtë çështje është domoes të lexohet edhe fetvaja e hoxhës Alij Hudejr Allahu e liroftë mbi çështjen e atij i cili e arsyeton (mushrikun) dhe kategoritë e arsyetuesit, në mënyrë që të kristalizohet çështja edhe më tepër.

Thotë shejh Alij El-Hudejr Allahu e liroftë mbi çështjen e arsyetuesit (të mushrikut):

(1) Gjendja e parë: Nëse arsyeton me injorancë ngase ai nuk din të bëj dallimin në mes emrit shirk dhe emrit kufër dhe se injoranca ashtu siç është arsyetim në emrin e kufrit ashtu është edhe në emrit e shirkut megjithëse thënësi i tillë është në medh’hebin e Ehli Sunnetit në Iman i tilli ka gabuar dhe dispozita e tij është dispozita e gabimtarit prej ehli sunnetit nuk bëhet tekfir dhe nuk llogaritet bidatçi.

(2) Gjendja e dytë: Nëse arsyeton me injorancë në shirk mirëpo therrjen (kurban) përshembull dhe të tjera i llogarit prej adhurimeve të cilët nëse bëhen për dikë tjetër pos Allahut ato janë shirk, therrja për tjerë pos Allahut është shirk e kështu me rradhë, thjesht me veprim vetëm dhe nuk thotë: derisa të besojë apo patjetër është ta shikojmë besimin e tij, megjithëse ky thënës është nga Ehli sunneti në çështjen e Imanit se ai është fjalë, vepër dhe besim thënësi i tillë ka gabuar sikuar ai para këtij dhe tek ky ka pjesë nga pjesët e bidatit.

(3) Gjendja e tretë: Nëse arsyeton me injorancë dhe thotë se therrja dhe betimi (nedhri) dhe të ngjashme për tjerë pos Allahut nuk llogariten shirk derisa të besojë se me Allahun ka ortak tjetër apo për atë që është therrur (kurbani) ai ka në dorë udhëheqjen (e çështjeve) bashkë me Allahun e të ngjashme apo mban qëndrim mesatar për ata duke mos e quajtur atë mushrikë derisa të besojë (me zemër) dhe nuk e quan mushrik thjesht vetëm me therrje dhe vepër, thënësi i tillë është murxhi, bidatçi veçanërisht nëse mendimi i tij në Iman është se është fjalë dhe besim dhe nuk i llogarit veprat dhe adhurimet pjesë përbërëse të emrit Iman dhe çdo kufër e kthen tek besimi apo tek bërja hallall (istihlal) dhe çfarë ka në zemër.

(4) Gjendja e katërt: Nëse arsyeton me injorancë në shirkun e madhë dhe thotë se therrja për tjetër pos Allahut nuk është shirk derisa të besojë (me zemër) mirëpo kjo është shenjë e shirkut apo kufrit dhe thënësi i tillë thotë se Imani është dituria, njohja dhe pohimi dhe nuk e llogarit besimin e zemrës dhe veprën e zemrës prej Imanit, i tilli është xhehmij, kafir, bidatçi i devijuar.

Vërejtje: Ekziston dallim në mes arsyetimit me injorancë në shirkun e madhë siç u lartpërmend dhe në mes çështjes së arsyetimit me mosnjohjen e gjendjes (të njeriut) dhe përzierjen e saj.

Përshembull: nëse arsyeton me injorancë në shirkun e madhë ndërsa çdokush i cili therr për tjerë pos Allahut i tilli është mushrik edhe nëse është injorantë mirëpo ai në person konkret nuk bën tekfir me këtë shirk, jo ngase ai është injorant mirëpo e ka të panjohur gjendjen e këtij vepruesi a e ka vepruar?.

Nëse dëshiron njohjen e hollësishme më shumë për mosnjohjen e gjendjes kthehu në (librin) “xhuz’u xhehlil hali ue iltibasihi” dhe ktheju kaptinave të fundit nga fundi i librit “Hakaiku teuhidi” dhe në çështjen e ndihmës së mushrikëve të cilët përkatësohen në kible.

Allahu të dhashtë sukses dhe të forcoftë ty në akiden e ehli sunnetit dhe në teuhid.

Shkroi: Fahd ibnu Alij El-Hudejr

Përgatiti: Ebu AbduRrezak