Shejh Ali el Hudejr kur ka shpjeguar fjalën e imam Muhamed ibn Abduluehabit ku thotë: “Allahu e ka bërë detyrë për të gjithë robërit mohimin e tagutit.” thotë:
“Mënyra e kufrit mbi tagut, ndahet të tre pjesë:
1. Mohimi i tagutit me zemër: dhe ajo është të urrejturit e tij me zemrën tënde (pra ta urresh tagutin me zemër), dhe të shpresosh zhdukjen e tij, ta armiqësosh atë dhe të distancohesh prej tij, kjo është me zemër. Dhe gjykimi i kësaj pjese është detyrë e domosdoshme, dhe nuk bie (nuk bie nga qënia e tij si detyrë) në ndonjë gjëndje prej gjendjeve, qoftë ajo edhe në dhunë, përkundrazi (ikrahu) dhuna nuk mund të parafytyrohet në të, sikurse ka treguar për këtë autori (pra Muhamed Ibn abduluehab) në fund të ‘Keshfu Shubuhat’ (Libër i njohur i shejh ibn Abduluehabit).
2. Mohimi i tagutit me gjuhë (me fjalë): dhe kjo realizohet duke deklaruar (shprehur) se taguti është kufër, dhe se ai është (batil) i kotë, dhe se adhuruesit e tij janë qafira. Dhe kjo pjesë është detyrë për atë i cili ka mundësi që ta bëjë, dhe argument për detyrueshmërinë e tij është: “Thuaj: O ju jobesimtarë. Unë nuk adhurojë atë që ju adhuroni.” (El Kafirun: 1-2). (fjala e Allahut): “Thuaj,” d.m.th me gjuhën tënde. “Dhe kur Ibrahimi i tha babait të tij dhe pupullit të tij, unë jam i distancuar prej atyre që ju adhuroni.” (Zuhruf: 27). Dhe argument që tregon se kjo bie (nga detyra) nëse nuk ke mundësi, është përgjithshmëria e fjalës së Allahut xh.sh: “Frikësojuni Allahut sa të keni mundësi.” (Tegabun: 16). Mirëpo kushtëzohet që të jetë pamundësi e vërtetë dhe (reale).
3.Mohimi i tagutit me dorë: dhe ajo është rrënimi (thyerja, prishja) dhe largimi i tagutit. Dhe kjo është detyrë sipas mundësisë, dhe argument për këtë është se Profeti a,s i rrënojë (prishi) dhe i largojë ato (pra idhujt) në clirimin e Mekes, dhe dërgojë (dikë) që ti larojë ato.
Marrë nga libri: “Usulu eth-Theletheh” të Muhamed Ibn Abduluehab, me shpjegimin e shejh Alij ibn Hudejr el Hudejr.
Përktheu nga arabishtja: Abdurrahman OSMANI
Post a Comment