Arsyetimi me injorancë në shirkun e madh

Arsyetimi me injorancë në shirkun e madh
Deklarata zyrtare e Hilafetit

Falënderimi i takon Allahut, paqja dhe mëshira e Allahut qofshin mbi Muhammedin salAllahu alejhi ue selem. Kjo është akidja e cila mësohet në Shtetin e Hilafetit Islam në negacionin e tretë të Islamit dhe i sfidojmë Gulatat (Tekfircat) që të vinë dhe japin mendimin e tyre për Shtetin islam...

Thotë Dijetari Sulejman bin Abdullah për atë i cili ndalet, dyshon apo është injorant në kufrin e atyre që adhurojnë varreza: "Nëse ka dyshim apo është injorant me kufrin e tyre, i shpjegohen atij argumentet nga Kurani dhe Sunneti i të dërguarit të Tij, e nëse edhe pas kësaj ai dyshon dhe nuk është i vendosur ai me të vërtetë është kafir me Ixhma të dijetarëve, duke u bazuar në atë se kush dyshon në kufrin e kafirave, ai është kafir". [Mexhmuatu Teuhid 1/160]

Thotë Muhammed bin AbdulLatif Ali Shejh Allahu e mëshiroftë: "Kush i cakton disa vende për adhurim, apo beson se kush qëndron në ato vende ditën e nëntë të muajit Dhil Haxh ai e ka kryer Haxhxhin, në kufrin e tij nuk dyshon ai i cili e ka nuhatur aromën e Islamit. Kush dyshon në kufrin e tij duhet patjetër që ti ngrihet argumenti dhe ti sqarohet se kjo është kufër dhe Shirk".

"...Pra nëse i ngrihet argumenti dhe ai përsëri këmbëngul, nuk ka dyshim në kufrin e tij". [Duraru Sennije 10/443].

1.Pra ka mundësi që në tekfirin e tij të ketë ndonjë dyshim, siç është gjendja me udhëheqësit të cilët gjykojnë me ligj tjetër pos ligjit të Allahut, edhe nëse kufri i tyre është i qartë për atë i cili e ka mësuar/studiuar meselen (çështjen) mirëpo për shkak të dyshimit i cili ekziston në këtë çështje nuk bëhet tekfir ai i cili nuk i bën tekfir ata (udhëheqësit që gjykojnë me ligj tjetër pos ligjit të Allahut) para se ti ngrihet argumenti, ti largohet dyshimi dhe ta kuptoj se gjykimi i Allahut për ta është tekfiri i tyre.

2.Ose ka mundësi që tekfiri i tij të jetë prej meseleve ixhtihadije në të cilën ka polemikë mes muslimanëve, si hukmi (gjykimi) i lënësit të Namazit apo të ngjashme si kjo. Pra në këto mesele nuk bëhet tekfir ai person i cili nuk e nuk e ban tekfir lënësin e namazit e as nuk kondsiderohet bidatxhi nëse ai i ka bazat (usulet) e Ehlu Sunnetit dhe Xhematit.

Ka thënë Shejh Ebu Batin: "Kanë rënë në hujdi muslimanët për kufrin e atij i cili nuk i bënë tekfir Krishterët dhe Jehudët apo dyshon në kufrin e tyre, edhe pse ne themi se shumica e tyre janë injorantë". [Risaletul Intisar]

Kafiri i cili përkatësohet në Islam është ai i cili i shqipton dy shehadetet mirëpo ai vepron ndonjë vepër të kufrit e cila e nxjerr atë prej hallkës së Islamit. Kufri i tyre dallon, ndonjëherë është i qartë e ndonjëherë i fshehtë.

Personi kufri i të clit është i qartë dhe për të argumentojnë Kurani dhe Sunneti, si puna e mushrikëve të cilët lusin dhe adhurojnë dikë tjetër pos Allahut, vepër kjo e cila ua prish atyre bazën e Fjalës Së Teuhidit dhe është në kundërshtim me të në çdo aspekt, e kush nuk i bën tekfir këta mushrik vetëm se njëri prej dy personave:

Të mendon se vepra tyre është e drejtë dhe legjitime dhe pohon për këtë. Ky person është kafir si ata edhe nëse ky vetë nuk vepron ndonjë vepër të shirkut, për shkak se ky e pohon dhe konsideron të drejtë dhe legjitime veprën e shirkut, e kjo është kufër. Prej Allahut ndihmë kërkojmë.
Ose të beson e të thotë se vepra e tyre është shirk dhe kufër, mirëpo nuk i bënë tekfir për shkak të te’vilit dhe i arsyeton me injorancë, ky pra nuk bëhet tekfir për shkak se ky nuk e konsideron të drejtë dhe nuk e legjitimon veprën e tyre, mirëpo këtij i është paraqitur një dyshim dhe i arsyeton me injorancë dhe nuk bëhet tekfir për shkak të dyshimit i cili i është paraqitur. Nëse Islami i ndonjë personi është vendosur/vërtetuar me jekin (bindje), nuk del prej saj vetëm se me bindje. Te’vili në arsyetimin e tyre me injorancë, është pengesë për tekfirin e tij fillimisht derisa ti qartësohen atij citatet (Tekstet nga Kurani dhe Suneti) dhe ti largohet dyshimi, e nëse edhe me pas nuk i bën tekfir, bën kufër.
Negacioni i tretë: Kush nuk i bënë tekfir Mushtikët, apo dyshon në kufrin e tyre apo saktëson medhhebin e tyre.

Në meselen “kush nuk i bën tekfir mushrikët, apo dyshon në kufrin e tyre apo saktëson kufrin e tyre” duhet të kemi shpjegim para se ta zbresim këtë rregull mbi atë i cili është cilësuar me këtë rregull, edhe atë duke i njohur llojet e kufrit dhe kush janë ata kafira që nëse nuk i bëjmë tekfir bëjmë kufër.

Me të vërtetë dijetarët e kanë sqaruar se kush nuk e bën tekfir kafirin apo dyshon në kufrin e tij ai bën kufër, po ashtu kanë sqaruar se kjo rregull nuk merret ashtu në mënyrë të përgjithshme mirëpo në këtë çështje ka shpjegim, e ai i cili nuk i kupton parimet e kësaj rregulle, moskuptimi i tij do ta shpie atë deri te zinxhiri në tekfir.

Ai i cili nuk e bën tekfir kafiri ka mundësi se ai nuk e din gjendjen e tij. Kush nuk e din se filan personi ka shqiptuar fjalë të kufrit apo ka vepruar vepër të kufrit, ky person arsyetohet dhe nuk hynë në këtë rregull, dhe kjo ndryshe quhet xhehlul hal (Mosnjohja e Gjendjes).

Kurse nëse ai e din gjendjen e personit, duhet të shikohet se kush është ky kafir të cilin nuk e bën tekfir apo dyshon në kufrin e tij apo saktëson medhhebin e tij.

Kafirat në aspektin e përgjithshëm ndahen në dy grupe:

Kafiri Aslij (Esencial): Janë të gjithë ata të cilën nuk përkatësohen në Islam dhe nuk kanë shqiptuar dy Shehadetet si: Jehudët, Krishterët, Mexhusët, Hindusët, e të tjerë. Kush nuk i bën tekfir këta apo dyshon në kufrin e tyre, ai bën kufër për shkak se kufri i tyre është përmendur në Kuran dhe Sunnet dhe është e njohur në fenë Islame.

Ky është realiteti i tepruesve në Tekfir të cilët me parë e përkrahnin Shtetin Islam, se ata marrin disa nga fjalët e përgjithshme të imamëve të Nexhdit duke mos i shikuar të gjitha fjalët e tyre dhe fjalët e Ibn Tejmijes dhe Ibn Kajjimit. Rezultati është se tek imamët kemi dy lloj të fjalëve:

Tekfiri i arsyetuesit me injorancë menjëher pa ja ngritur argumentin, dhe
Mos tekfiri i arsyetuesit vetëm se pas sqarimit (bejanit).
I kemi tre mënyra se si duhet të punojmë me këto dy lloj citatesh:

Të zgjedhim njërin nga këto fjalë, e këtë e kanë bërë tepruesit në tekfir,
Ti rrahim (ti shoshitim) këto fjalë, edhe kjo nuk është e drejtë,
E ajo e cila është e drejtë është që ti marrim fjalët të cilat i përgjithësuan në tekfirin e arsyetuesit dhe ti mbartim mbi ata të cilat i kushtëzuan në ngritjen e argumentit që të bashkohet sebepi. Kjo pra është rruga e drejtë me të cilën ka punuar Shteti Islam.
Pra këtu polemika nuk është për vepruesin e shirkut mirëpo për arsyetuesin, se a bëhet tekfir para apo pas ngritjes së argumentit dhe menhexhi i imamëve të thirrjes është se ata e bëjnë tekfir arsyetuesin pas ngritjes së argumentit.

Tekfiri i arsyetuesit është prej çështjeve të fshehta (hafije) dhe nuk është prej çështjeve të qarta (dhahira). Çështjet e qarta janë ato të cilat i din edhe popullata e thjeshtë e muslimanëve dhe dijetarët e tyre, kurse çështjet e fshehta nuk i din vetëm se dijetarët apo njerëzit adekuat.

Ka thënë Ibn Tejmije: “Ka shumë çështje të qarta ku me kalimin e kohës shumë njerëzve u bëhet të fshehta dhe shumë çështje të mëdha u bëhen të imëta”.

Ka shumë prej të mëvonshmëve që janë në kundërshtim me Kuranin dhe Sunnetin sikurse kjo e cila nuk ka qenë te Selefi, edhe pse ata janë muxhtehida të cilët arsyetohen, Allahu ua fal mëkatet atyre dhe i shpërblen për mundin e tyre. Pra çështjen e tekfirit të arsyetuesin nuk e dinë vetëm se një pakicë personave adekuat (dijetarë/hoxhallarë), e si pra tepruesit në tekfir shndërrojnë këtë çështje prej çështjeve të qarta ku pjesa dërmuese e popullatës së thjeshtë nuk e ka të qartë këtë çështje.

Pra përgjithësimi i këtij gjykimi dhe tekfiri i atij i cili nuk bën tekfir arsyetuesin i ka drejtuar tepruesit në tekfir që të bëjnë tekfir të gjithë muslimanët, me një mesele (çështje) të cilën nuk e dinë mirë njerëzit e klasit të lartë e lëre më popullata e thjeshtë.

E vërteta është se kjo mesele është Hafije (e fshehtë) e cila është mbështjellë me dyshime, kurse tepruesit në tekfir e kanë bërë kufrin e arsyetuesit të atij që përkatësohet në Islam njëjtë si arsyetuesi i kafirit aslij për të cilët kemi tekste të qarta në Kuran për kufrin e tij, e kjo me të vërtetë është INJORANCË NË KATRORË.

Po e përsëris dhe dua të shtohet vëmendja, se nuk kemi dyshim as njëherë në kufrin e mushrikut i cili ka vepruar vepër të kufrit, mirëpo problemi qëndron për atë i cili nuk bën tekfir për shkak se i është pështjell çështja atij para ngritjes së argumentit. Kjo pra është rruga e tepruesve në tekfir, çdo herë që ti flet me ta, ata menjëherë vërsulen dhe polemizojnë për të arsyetuarin (pra vepruesin e shirkut) dhe thonë se ju me të vërtetë e konsideroni mushrikun musliman.

Tani do ti paraqesim disa citate të cilat janë kushtëzuese të fjalëve të tepruesve në tekfir me të cilat ata argumentohen për tekfirin e arsyetuesit menjëherë para ngritjes së argumentit.

Ka thënë Shejhu Muahmmed bin AbdulLatif: “Kush i cakton disa vende për adhurim, apo beson se kush qëndron në ato vende ditën e nëntë të muajit Dhil Haxh ai e ka kryer Haxhxhin, në kufrin e tij nuk dyshon ai i cili e ka nuhatur aromën e Islamit. Kush dyshon në kufrin e tij duhet patjetër që ti ngrihet argumenti dhe ti sqarohet se kjo është kufër dhe shirk, dhe se marrja e këtyre vendeve për adhurim është në ngjashmëri me Sheriatin e Allahut ku Allahu e ka bërë qëndrimin në këto vende adhurim për Allahun. Pra nëse i ngrihet argumenti dhe ai përsëri këmbëngul, nuk ka dyshim në kufrin e tij". [Duraru Sennije 10/443].

Tani kemi një pyetje: Shejhu Muhammed bin AbdulLatif i cili është prej Imamëve të Nexhdit dhe i cili e kushtëzoi që arsyetuesit duhet ti ngrihet argumenti fillimisht, tashti ky Shejh i madh a është Xhehmij apo jo? Për fat të keq sipas parimeve të tepruesve në tekfir ky Shejh është Xhehmij.

Janë pyetur Shejhu Abdullah dhe Shejhu Ibrahim dy djemt e Shejhut AbdulLatif, poashtu edhe Shejhu Sulejman Ibn Sahman Allahu i mëshiroftë, për Xhehmitë: “Për kufrin e Xhehmive ka transmetuar Shjehu Ibn Kajjim Xheuzi nga pesë qind dijetarë të muslimanëve, e si është puna nëse i shtohet kësaj se ata sot janë edhe adhurues të varrezave, pra nuk ka dyshim në kufrin e tyre. E sa i përket Ibadive, realiteti i tyre është se ata janë Xhehmij adhurues të varezave, mirëpo përkatësohen të Ibadit. Nuk dyshon në kufrin dhe dalaletin e tyre vetëm se ai të cilin e ka sunduar epshi dhe ia ka mbuluar Allahu shikimin, e kush i miqëson ata ai është mëkatarë dhe zullumqarë, është obligim largimi dhe distancimi nga ai, paralajmërimi nga rreziku i tyre, deri sa të shpall pendimin dhe ta pranon mëkatin......e sa i përket asaj e me të cilën argumentohet kundërshtari prej haditheve të Pejgamberit s.a.w.s. si: KUSH E FAL NAMAZIN TONË [hadith] dhe të njëjta si ky hadith, ky lloj argumentimi është argumentim xhahil me tekstet e Kuranit dhe Sunnetit, ai nuk din dhe nuk din që ai nuk din. Me të vërtetë vendi i këtij personi është tek pasuesit e epshit të këtij Ummeti të cilët Bidati i tyre nuk i nxjerr prej Islamit, si Hawarixhët e të tjerë, ata pra nuk bëjnë kufër. Për shkak se baza e Imanit është e vendosur, nuk mundë të gjykojmë për largimin e bazës së Imanit vetëm nëse vjen diçka e cila e mohon realitetin e Imanit dhe prish bazën. Mirëpo ata konsideron bidatxhi dhe të humbur, është obligim distancimi i tyre dhe largimi nga ata, nuk lejohet ulja me ta ashtu siç ishte rruga e selefit me bidatxhit”.

Dijetarët e lartë përendur a konsiderohen Xhemij apo jo? Sipas tepruesve në tekfir për fat të keq po.

Është pyetur Shejhu Muhammed bin AbdulAltif: “Cili është gjykimi juaj për disa persona që janë këtu tek ne në Hadramout, të cilët festojnë disa festa në varreza që janë të ngjashme me atë të kohës së injorancës (xhahiljetit) nëpër vende të ndryshme, e të cilët kërkojnë mbështetje nga varrezat, priten aty deve të mëdha, festohen lindje të mëdha rreth atyre varrezave......?

Përgjigje nga Shejhu: Dije se këto vepra janë prej veprave të Xhehiljetit, ku i Dërguari salAllahu alejhi ue selem ishte dërguar për ti mohuar dhe larguar ato dhe për të shpjeguar se ato janë prej Shirkut të madh për të cilat argumenton Kurani dhe Sunneti. Me të vërtetë këto festa janë të ngjashme me festat e Xhehiljetit. KUSH BESON SE KËTO VEPRA JANË LEGJITIME DHE LEJOHET VEPRIMI I TYRE, DHE SE KJO ËSHTË ADHURIM DHE FE, ME TË VËRTETË KY PERSON ËSHTË QAFIRI DHE I HUMBURI MË I MADH PREJ KRIJESAVE TË ALLAHUT. KUSH DYSHON NË KUFRIN E TYRE PAS NGRITJES SË ARGUMENTIT ATYRE AI ËSHTË KAFIR”.

Thotë Shejhu Sulejman Ibn Sahman për ata të cilët u është ngritur argumenti prej adhuruesve të varrezave, xhehmive, kush i miqëson ata apo polemizon për ta....pasi që tu sqarohet atyre fjala e dijetarëve për tekfirin e tyre dhe ti bëhet e qartë se atyre u ka arritur argumenti dhe u është ngritur argumenti me mosmiratimin që ua kanë bërë muslimanët atyre edhe nëse nuk e kanë kuptuar argumentin.

Këtu shejh Sulejmani kushtëzon sqarimin dhe ngritjen e argumentit, e ai është prej imamëve të Nexhdit dhe mu ky dijetarë është ai me të cilin tepruesit në tekfir argumentohen me fjalët e tija të përgjithshme në tekfirin e arsyetuesit!

Këto ishin disa tekste nga Imamët e Nexhdit në çështjen e kufrit të arsyetuesit, ku duhet ti mbartim fjalët e përgjithshme tek ato që i kushtëzuan që të bashkohet shkaku.

Pra arsyetuesi me injorancë për atë i cili bie në shirk të madh mirëpo ai përkatësohet në islam nuk donë të thotë se ai i përgënjeshtron ajetet e Kuranit dhe hadithet e Pejgamberit s.a.w.s. përkundrazi ai i konsideron të vërteta Kuranin dhe Sunnetin.

Mirëpo atij i është tollovitur gjykimi (hukmi) për shkak të bidatit (risisë) së murxhiave apo për shkak të ndonjë dyshimi i cili e pengon atë në tekfirin e arsyetuesit me injorancë dhe ky nuk bën kufër vetëm se pas ngritjes së argumentit dhe largimit të dyshimit.

Argument pët këtë është Ixhmaja e dijetarëve të cilën e përcjellë Shejhu Sulejman Ibn Sahman në atë se arsyetuesi me injorancë nuk bën kufër nëse ekziston ndonjë dyshim. Poashtu Ixhmaja e dijetarëve e cila transmetohet nga Ibn Tejmija për mos tekfirin e murxhiave, ku për secilin është e qartë se murxhitë nuk e bëjnë tekfir arsyetuesin me injorancë dhe kjo është shkaku i cili i shpiu tepruesit në tekfir të bëjnë tekfir Ibn Tejmijen.

Pra ajo e cila po sillet këtu është se tepruesit në tekfir i kanë marrë fjalët të cilët ata i përgjithësuan duke mos u kthyer te fjalët e kushtëzuara dhe kështu devijuan rrugën dhe devijuan të tjerët. Poashtu ky moskuptim i tyre i shpiu ata që të bëjnë Tekfit Shtetin e Hilafetit Islam, Halifen e muslimanëve, përkrahësit e tyre...

Poashtu nuk u ndalën ne tekfirin e arsyetuesit, por ata bën zinxhirë në tekfir dhe bënë tekfir të gjithë ata të cilën nuk e bëjnë tekfir arsyetuesin dhe kush nuk e bën tekfir këtë... dhe kështu me radhë.

Ne prej këtu e shpallim se Shteti I Hilafetit Islam i ka larguar këto persona prej rreshtave të veta për shkak të zullumit dhe të së kotës që ata mbartin dhe mos lini vend për ta në mexhliset tuaja o përkrahësit e Hilafetit.

Shkroi: Ebu Sulejman El Xhehbedhi

Përktheu: Ebu Kajs Albani