Nuk ka dyshim se umeti musliman po kalon përmes një nga periudhat më të vështira dhe më kritike në historinë e ekzistencës së tij. Që situata të bëhet edhe më e keqe, derisa jobesimtarët bëjnë luftë kundër muslimanëve në disa fronte në vendet muslimane, nje numër i madh i muslimanëve është i mbushur me propagandën e mediave të pabesimtarëve kështu që pothuajse nuk marrin asnjë informacion në lidhje me gjendjen e fronteve të xhihadit, përveç nga mediat e rreme pabesimtare të cilat e shtrembërojnë gjendjen aktuale dhe përpiqen që në çdo mënyrë ti akuzojnë muxhahidët të cilët luftojnë në rrugën e All-llahut dhe i paraqesin ata si barbarë të etur për gjak, dhe vrasës "të njerëzve të pafajshëm". Mjafton që jobesimtarët ta tregojnë një nga skenat e përgjakshme, ku shpesh ata vetë e krijojnë, dhe në të cilën tregohen trupat e vrarë të "njerëzve të pafajshëm" dhe "civilë" të vrarë në "operacionin vetëvrasës" dhe kështu një numër i madh i muslimanëve ta ngrenë zërin e tyre kundër muxhahidëve, duke i akuzuar ata për vetëvrasje dhe vrasjen e "njerëzve të pafajshëm" dhe "civilëve."
Subhanallah! O ju muslimanë, po si i trajtoni fjalët e të Plotfuqishmit:
"O ju që keni besuar, nëse ndonjë i pandërgjegjshëm u sjell ndonjë lajm, ju shqyrtojeni mirë, ashtu që të mos e goditni ndonjë popull pa e ditur realitetin, e pastaj të pendoheni për atë që keni bërë."(Huxhurat, 6)
All-llahu ju urdhëron që ta kontrolloni informacionin e muslimanëve mëkatar, e çfarë është rasti, atëherë kur të dhënat janë të jo-besimtarëve të cilët në çdo mënyrë të mundshme luftojnë kundër muslimanëve, duke dëshiruar që ta shuajnë dritën e All-llahut, e All-llahu do ta përhap dritën e Tij, edhe nëse atë e urrejnë pabesimtarët.
O muslimanë, aq shumë jeni mashtruar pas mediave të pabesimtarëve kështu që edhe vet keni filluar ti përsëritni si papagaj deklaratat e jobesimtarëve për muxhahidët: vetëvrasësit, hauarixhët, terroristët ...
Mendoni se aksionet shehide (vetëflijimi) të cilat i kryejnë muxhahidët në mesin e pabesimtarëve nuk kanë bazë në Sheriat dhe se ajo është vetëm një fetva e prodhuar e muxhahidëve të cilët rregullat dhe diturin nuk e marrin nga ulemat dhe dijetarët? Nëse është ashtu, atëherë keq mashtroheni sepse muxhahidët, edhe atë shumë konsultohen me ulemat dhe nga ata marrin fetva dhe rregullat e sheriatit.Ka numër të madh të dijetarëve islamikë të sotëm të cilët i kanë lejuar operacionet shehide, emrat e tyre do ti cekim më vonë, inshAllah teala, për ti përmendur, por në këtë rast ne duam ta përcjellim një fetva nga një nga dijetarët e mëdhenj e shumë të njohur të kohës bashkëkohore i cili ka ndërruar jetë diçka më pak se dhjetë vjet, shejhi, muxhahidi, Hamud Ibn- Ukla esh- Shuajbi, mësuesi i shejhut Ali Hudajrit, Salih Fevzanit, myftiut aktual të Arabisë Saudite dhe të tjerëve. Fetvan nuk e sjellim si pasim të verbër të shejhit, por për arsye se shejhi e ka shpjeguar detalisht meselen dhe përgjigjen e tij e ka vërtetuar nga Libri i Allahut, suneti i të Dërguarit të Tij, salAllahu alejhi ve selem, dhe fjalëve të dijetarëve.
Pyetje:I nderuar shejh Hamud ibn Ukla esh-Shuajbi, Allahu të ruajt nga çdo e keqe:
Muxhahidët në Palestinë, Çeçeni dhe në vende tjera bëjnë xhihad kundër armiqve me kryerjen e të ashtu-quajtur operacione shehide. Këto operacione i kryejnë muxhahidët ashtu që e mbështjellin rripin me eksploziv, ose duke vendos në xhepin ose në veturën e tyre një bombë, dhe pastaj hynë në radhët e armikut ose shtiren se janë duke u dorëzuar, dhe pastaj e shpërthejnë veten duke dëshiruar shehidllëk (mbytje në rrugën e All-llahut), luftë kundër armikut dhe sjelljen e dëmit atij. Çfarë është rregulli i këtyre aksioneve? A konsiderohen vetëvrasje? Dhe çfarë është dallimi në mes tyre dhe vetëvrasjes. Allahu ju shpërbleftë dhe ua faltë mëkatet.
Përgjigje: Falënderimi i takon Allahut, Zotit të gjithë botëve, bekimet dhe paqja qofshin mbi profetin dhe të Dërguarin më fisnik, në Pejgamberin tonë Muhamedin, familjen e tij, shokët dhe të gjithë ata që e pasuan deri në Ditën e Gjykimit.
Para se të përgjigjem në këtë pyetje ju duhet ta dini se gjëja e cekur (operacionet shehide) hynë në meselet (çështjet) e reja, e cila, në mënyrën që kryhen sot, nuk ishte e njohur më parë. Çdo kohë ka disa mesele të reja rreth të cilave ulemat e ixhtihadit i përshtatin ato sipas teksteve të përgjithshme të sheriatit ose ngjarjeve dhe situatave të ngjashme me to, mbi të cilën selefus-salihin kanë lëshuar fetva. I Lartësuar thotë:
"Asgjë nuk kemi lënë pas dore nga evidenca (Libri)."
Dhe ka thënë Profeti, salAllahui alejhi ve selem: "Ai (d.m.th Kurani) është gjykues ne mes juve."
Aksionet e përmendura të shehidllëkut (martirizimit) janë të lejuara dhe prezentojnë xhihad në rrugën e Allahut. Për më tepër, ato prezentojnë mjetet më të suksesshëm dhe më shkatërruese të xhihadit dhe mjeti më efektiv në luftimin e armiqve të Allahut sepse armikut i shkakton dëm duke vrarë dhe plagosur (nga armiku), dhe në të njëjtën kohë mbjell frik dhe brengosje në zemrat e tyre kur ata e shohin guximin e muslimanëve dhe forcën e zemrave të tyre (bindjen).
Ne saktësinë e këtyre aksioneve tregon Kur'ani, sunneti, konsensusi si dhe fetvat e selefu-salihin në situatat që janë në nivelin e këtyre aksioneve.
E para: Dëshmi nga Kur'ani
1. Fjala e të Plotfuqishmit:
"Ka nga njerëzit, i cili për hirë të All-llahut e flijon vetveten, e edhe All-llahu është shumë i mëshirshëm për robtë e vet."(Bekare, 207)
Në bazë të kuptuarit të sahabëve, ky ajet i referohet atij që vetë vërsulet kundër një armiku i cili është i madh në numër. Kjo është transmetuar nga Omer Ibnul-Hatabi, Ebu Ejub el-Ensariu dhe Ebu Hurejra, radijAllahu anhum, siç raportohet nga Ebu Daudi dhe Tirmidhiu. Ibn- Hibani dhe Hakimi transmetimin e përmendur më lartë e kanë vlerësuar të besueshëm. Shih tefsirin e Kurtubijut, 2 / 361
2. Për fjalët e të Plotfuqishmit:
"All-llahu bleu prej besimtarëve shpirtrat dhe pasurinë e tyre me xhennet. Luftojnë në rrugën e All-llahut, mbysin dhe mbyten. (All-llahu dha) Premtim të cilin e vërtetoi në Tevrat, Inxhill e Kur'an. E kush është zbatues më i sigurt i premtimit të vet se All-llahu? Pra, gëzonju tregtisë që e bëtë me Të. Ky është suksesi i madh."(Tevba, 111)
Ibn Kethiri, rahimehullah teala, thotë: "Shumica e dijetarëve mendojnë se ky ajet i referohet secilit muxhahid i cili lufton në rrugën e All-llahut."
3. Allahu i Plotfuqishëm na mëson:
"E ju përgatituni sa të keni mundësi force, (mjete luftarake), e kuaj të caktuar për betejë kundër atyre (që tradhtojnë) e me të, (me përgatitje), ta frikësoni armikun e All-llahut, armikun tuaj "(El-Enfal, 60). Dhe aksionet e martirizimit janë një forcë që e tmerrojnë armikun.
4. Si dëshmi shërbejnë edhe fjalët e mëposhtme të Lartësuarit:
"Po nëse i ndesh (i zë) ata në luftë, atëherë ti me ta (me shkatërrimin e tyre) shpartallo ata që të marrin mësim."(El-Enfal, 57)
E dyta: Dëshmi nga suneti
1. Hadithi për djaloshin dhe sihirbazin (magjistarin). Hadithi është i njohur, transmetohet nga Buhariu, dhe aty qëndron se si djali e mësoi mbretin për ta vrarë atë (djaloshin). Mbreti e vrau djaloshin i cili ka rënë si shehid. Kjo paraqet formë të xhihadit, dhe procedura e lartpërmendur është një përfitim i madh për muslimanët, sepse banorët e qytetit e përqafuan fenë e Allahut duke thënë: "Besuam në Zotin e këtij djaloshi."
Argumentet në këtë histori janë se ky i ri e sakrifikoi shpirtin e tij dhe ishte sebeb vrasja e tij për të mirën e muslimanëve. I riu e mësoi mbretin se si do ta vret, për shkak se ata nuk ishin më në gjendje që ta vritnin atë derisa ai ua mësoi atyre mënyrën se si do ta vrasin atë dhe me këtë shkaktoi vrasjen e tij, por kjo ishte e lejuar, sepse ajo ishte një xhihad. I tillë është rasti edhe me muxhahidët të cilët kryejnë një aksion të shehidllëkut, edhe ai është gjithashtu shkak i vrasjes së vetes së tij për dobinë e xhihadit. Një vepër e tillë e atij të riu gjithashtu ka bazë edhe në sheriatin tonë, sepse, kur një njeri ngritët, urdhëron në të mirë dhe ndalon nga e keqja kështu që njerëzit shkojnë pas tij dhe pastaj ai vritet do të ishte muxhahid, shehid. Kjo është sikur fjalët e Pejgamberit, salAllahu alejhi ve selem: "Xhihadi më i mirë është fjala e së vërtetës tek sundimtari i padrejtë."
2. Veprimi i Bera Ibn-Malikit në betejën në Jemame kur muslimanët e vunë në mburojë dhe e ngritën me shtizat e tyre dhe e hodhën tek armiku dhe ai luftoi deri sa muslimanët nuk e hapen derën. Asnjë nga sahabët nuk e kanë mohuar një veprim të tillë. Ngjarjen e mësipërme e transmeton Bejhekiu në "Sunenin" e tij, kaptina "Libri për ekspozimin e vrasjes vullnetare", 9 / 44, Kurtubi në Tefsirin e tij 2 / 364, Taberi në "Tarihun" e tij, 1 / 206 dhe të tjerë.
3. Seleme Ibnul-Ekva, Ahremi dhe Ebu Katade janë vërsulur të vetëm mbi Ujejne Ibn Hisnin dhe njerëzit që ishin me të. Profeti, salAllahu alejhi ve selem, i lavdëroi duke thënë për Selemen: "Këmbësoria jonë më e mirë ishte Seleme." Hadithi është muttefekun alejhi.
Ibn-Nehasi thotë: "Në hadith është argumenti që një individ mund ti vërsulet armiqve që janë shumë në numër, edhe nëse mendon se do të vritet, nëse është i sinqertë në kërkimin e shehidllëkut ashtu siç bëri edhe Seleme dhe Ibnul- Ahrem el-Esedi. Profeti, salAllahu alejhi ve selem, as nuk i qortoi ata dhe as nuk ua ndaloi sahabëve një veprim të tillë. Për më tepër hadithi tregon se diçka e tillë është e dëshirueshme sepse Profeti, salAllahu alejhi ve selem, e lavdëroi Selemen dhe Ebu Kataden edhe pse secili prej tyre vete u vërsul mbi armikun dhe nuk kanë pritur që muslimanët tu bashkohen." ("Meshariul eshvak " , 1 / 540)
4. Hisham Ibn-Amir el-Ensariu-radijAllahu anhu, i vetëm është vërsulur kundër armiqve të shumtë dhe disa njerëz thanë: "Ai u hodh me duart e tij në shkatërrim." Omer ibnul- Hatabi dhe Ebu Hurejre e mohuan këtë akuzë dhe i lexuan fjalët e të Plotfuqishmit:
"Ka nga njerëzit, i cili për hirë të All-llahut e flijon vetveten, e edhe All-llahu është shumë i mëshirshëm për robtë e vet. "(Bekare, 207) Transmetimi mund të gjendet në "Musanefu" Ibn Ebi Shejbe, 5 / 303, 332, dhe "Suneni" nga Bejhekija, 9 / 46
5. Ebu Hadred el-Eslemi dhe dy shokët e tij ishin vërsulur mbi tërë kampin e armikut. Allahu u ndihmoi atyre dhe i mundën idhujtarët. Ngjarjen e tyre e përmend Ibn- Hishami në Sirin e tij dhe Ibn-Nehasi në "Meshariul eshvak", 1 / 545
6. Gjithashtu si ai ka vepruar edhe Abdullahi djali i Hanzales (të cilin e kanë pastruar melaiket) në një nga betejat dhe kështu vdiq. Tregimin e tij gjithashtu e përmend Nehasi, 1 / 555
7. Bejhekiu e transmeton në "Sunenin" e tij, 9 / 44 se një njeri kishte dëgjuar nga Ebu Musa el-Eshariju hadithin e Profetit, salAllahu alejhi ve selem: "Xheneti është nën hijet e shpatave", dhe u ngrit njeriu i theu këllëfin e shpatës dhe u vërsul mbi armikun derisa u vra.
8. Veprimi i Enes Ibn- Nadrit në betejën e Uhudit, kur ai tha: "Ah, për erën e xhennetit", pastaj u hodh (u vërsul) në mesin e idhujtarëve, dhe u vra. Hadithi është muttefekun alejhi.
E treta: Argumentet e ixhmaas – konsensusit (të dijetarëve)
1. Ibn-Nehasi transmeton nga Mihlebi se ka thënë: "U pajtuan rreth asaj se është e lejuar të vërsulet në një situatë e cila e sjell vdekjen në xhihad." ("Meshariul eshvak", 1 / 588)
2. Gazaliu në librin e tij "El-Ihja", ka thënë: "Nuk ka mospajtime se muslimanit i lejohet të vërsulet në safin (radhën) e jobesimtarëve dhe të luftoj edhe nëse ai e dinë se do të vritet".
3. Neveviu në komentimin e përmbledhjes së Muslimit, 12/187 gjithashtu sjell një konsensus për lejueshmërinë e ekspozimit të vetes, vrasjes në xhihad.
Shtatë ngjarjet e përmendura më lart si dhe konsensusin që kemi përmendur, paraqesin mesele të cilat dijetarët i quajnë "meseleja e sulmit të një njeriu mbi armiqtë e shumtë", "depërtimi në safin e armikut", ose "ekspozimi në vetëvrasje."
Imam Neveviu, në komentin e përmbledhjeve të Muslimit, kapitulli për konfirmimin e xhenetit të shehidit, 13/46, thotë: "Në hadith është dëshmi se është e lejuar të depërtojmë (d.m.th., të hidhemi, të zhytemi) në mesin e jobesimtarëve dhe ti ekspozohemi shehidllëkut. Një veprim i tillë është i lejuar nga një numër i madh i dijetarëve pa pas asnjë mospajtim."
Lejueshmërinë e veprës të lartpërmendur e transmeton imam Kurtubiu nga disa dijetarë malikij, dhe disa prej tyre edhe thonë: "Nëse një muxhahid vërsulet mbi njëqind njerëz apo mbi kampin e tyre ose ngjashëm dhe e dinë apo dominon tek ai se do të vritet, por me këtë do ta dëmtojë shumë armikun ose do ti bëjë dobi muslimanëve, atëherë kjo është e lejuar."Pastaj transmetoi nga Muhammed Ibn- Hasen esh-Shejbanija (nxënësi i imam Ebu Hanifes-) të ketë thënë:". Nëse muxhahidi i vetëm dhe vërsulet mbi një mijë idhujtarë dhe nuk ka diskutim se a do të mbijetoj ai apo se a do ti shkaktojë dëm armikut." ("Tefsirul Kurtubi ", 2 / 364)
Një veprim i tillë, që është sulmi i një individi mbi një numër të madh të armiqve dhe depërtimi (hedhja), në radhët e tyre përputhet me meslem (dobinë) e muxhahidit që e sakrifikon veten dhe depërton në radhët e armikut duke i vrarë ata dhe duke u shkaktuar dëm.
Ngjarjet dhe situatat me të cilat mund ti identifikojmë aksionet shehide
1. Meselja e teterusit (i murit të gjallë)
Sikur jobesimtarët me muslimanë ta bënin një mur të gjallë (mburojë) dhe muslimanët të jenë të detyruar për ti vrarë muslimanët në murin e gjallë për ta mundur armikun kjo do të lejohej.
Ibn Tejmije, rahimehullah teala, thotë: "Ulemat bien dakord se në qoftë se jobesimtarët bëjnë një mur të gjallë (mburojë) nga muslimanët të cilët kanë rënë robër tek ata dhe ekziston rreziku për muslimanët nëse ata nuk i luftojnë, atëherë do ti luftojnë edhe nëse kjo çon në vrasjen e muslimanëve në mur të gjallë." (" Mexhmul fetua ", 20/52, 28/537)
Ibn el-Kasim në "Hashiji Revda", 4 / 271 thotë: "Në Insaf qëndron: "Nëse jobesimtarët bëjnë mur të gjallë nga muslimanët nuk është e lejuar të qëllohen muslimanët, përveç nëse ka rrezik për muslimanët, atëherë duhet qëlluar por duke pas qëllim armikun. Në këtë nuk ka asnjë mospajtim. "
Lidhja në mes kësaj mesele dhe aksioneve shehide:Është e lejuar të luftohet kundër armikut edhe nëse kjo çon në vrasjen e muslimanëve, me armët e muslimaneve, kështu që vije deri tek një sakrificë e një numri të muslimanëve në mënyrë që të arrihet tek armiku dhe ti shkaktohen dëme. Një vepër e tillë është shumë më e lartë dhe me pasoja më të mëdha se sa veprimi i muxhahidëve që e vrasin veten në mënyrë që ti shkaktojnë dëme armikut.
Për më tepër, vrasja e murit të gjallë (mburojës prej muslimanëve) është më e vështirë dhe më e madhe nga se vrasja e muslimanit tjetër është mëkat më i madh se sa një musliman ta vret veten e tij. Vrasja e tjetrit është zullum dhe dëmi i shkaktohet edhe tjetrit për dallim nga ajo që njeriu ta vret veten.
Pra, nëse kryerja e veprës më të madhe dhe më të rëndë është e lejuar, atëherë është edhe me parësore në veprën më të vogël (në mëkat) në një situatë ku edhe në veprën e parë dhe të dytët dëshirohet e njëjta gjë, e kjo është ti shkaktosh dëme armikut sipas fjalëve të Profetit, salAllahu alejhi ve selem: "Veprat vlerësohen sipas qëllimit. "(Buhariu)
Në këtë është gjithashtu edhe përgjigjja për ata që thonë se para se të vërsulet një individë mbi një numër të madh të armiqve apo para se të depërtojë në safat (radhët) e pabesimtarëve, muslimani mbytet nga ana e pabesimtarëve. Në këtë përgjigjemi: Në meselen e murit të gjallë muslimani vrahet nga duart e muslimanëve dhe armëve të tyre, por përkundër kësaj ju një vepër të tillë nuk e klasifikoni vrasje të besimtarëve për të cilët pason dënimi (ndërsa në anën tjetër fjalët e të Plotfuqishmit, "dhe mos e mbytni veten", e përdorni atë si një kundërvënie ndaj muxhahidëve që kryejnë operacione shehide! Pse atëherë edhe për muslimanët që vrasin me duart e tyre murin e gjallë prej muslimanëve nuk thoni se janë ata për të cilët Allahu thotë: "Kush e mbytë një besimtarë me qëllim, dënimi i tij është xhehennemi, në të cilin do të jetë përgjithmonë. All-llahu është i hidhëruar ndaj tij, e ka mallkuar dhe i ka përgaditur dënim të madh." f.përkth.)
2. Meseleja e "Bejat-ës" (sulmi i jobesimtarëve gjatë natës):
Meseleja e Bejat-ës është sulmi i jobesimtarëve gjatë natës, duke vrarë apo u shkaktuar atyre dëme, edhe pse në një situatë të tillë do të vije deri tek mbytja e atyre që nuk janë të lejuar për ti vrarë, të tillë si fëmijët e të pafeve dhe gratë e tyre.
Thotë Ibn-Kudameh: "Është e lejuar për ti sulmuar jobesimtarët natën" Ahmedi tha: "Nuk ka asnjë pengesë në të, dhe a nuk janë sulmuar romakët, përveç se gjatë natës. Nuk e dimë se ndokush e ka konsideruar të ndaluar "el-bejat-ën." "(" Mugni ", me koment, 10/503)
Lidhja në mes të kësaj meseleje dhe aksioneve shehide:Nëse lejohet për ti vrarë ata që zakonisht nuk është e lejuar për ti vrarë në mënyrë që armikut ti shkaktohet dëm dhe që të jetë i mposhtur, atëherë po ashtu është e lejuar që muxhahidi ta sakrifikoj veten, gjë që në raste të tjera nuk lejohet, në mënyrë që gjithashtu ti shkaktohet dëm armikut.
Përmbledhje:
Ajo që u cek më sipër tregon se muxhahidit në xhihad i lejohet kryerja e aksioneve të martirizimit për dëmtimin e armikut pa dallim nëse mbytet nga armët e jobesimtarëve, siç ishte rasti në meselen e një individi që e sulmon një numër të madh të armiqve, ose me armët e muslimanëve, siç është rasti me murin e gjallë, apo ajo që e shkakton nga vrasja e vetes siç është rasti në ngjarjen e djaloshit dhe mbretit. Të gjitha këto situata janë të barabarta në kapitullin e xhihadit për arsye se Xhihadi me vete sjell dobi të madhe ku në të lejohen shumë gjëra që normalisht nuk janë të lejuara kur nuk është xhihad, të tilla si gënjeshtra, mashtrimi, duke i vrarë ata që zakonisht nuk janë të lejuar për ti vrarë dhe kështu me radhë, kështu që meseleja e aksioneve shehide bie në këtë kapitull.
Ndërsa sa i përket meseleles të krahasimit të muxhahidëve të cilët i kryejnë operacionet shehide me vetëvrasësin, një krahasim i tillë është i pasaktë për arsye se në mes tyre ka një dallim i cili na pengon që ne ti barazojmë këto dy gjëra.
Ekziston dallimi në mes kamikazëve të cilët e mbysin veten e tyre nga zemërimi dhe dëshpërimi për shkak të kaderit (caktimit) duke e ngutur vdekjen e tij në mënyrë që ta heq qafe plagën e sëmundjes dhe vuajtjeve, ose për shkak se e ka humbur shpresën për një shërim dhe e vranë veten duke e hidhëruar Allahun dhe ne mes muxhahidit i cili e sakrifikon shpirtin e tij në operacion shehid me shpirt të lumtur, duke e pritur shehidllëkun dhe Xhennetin tek All-llahu, dhe duke e ndihmuar fenë duke i shkaktuar dëme armikut. Nuk mund të krahasohen këto dy situata.
I Lartësuari thotë: "A do t'i bëjmë kriminelët të barabartë me muslimanët? Ç'është me ju, si gjykoni ashtu?"(Kalem, 35-36).
Dhe në Suren Xhathija, në ajetin 21 thotë:
“A menduan ata, të cilët vepruan në të këqija, se në jetën e tyre dhe në vdekjen e tyre do t’i bëjmë të barabartë me ata që besuan dhe bënë vepra të mira? Sa i shëmtuar është gjykimi i tyre?”
"A mos është ai që ishte besimtar, sikurse ai që ishte jashtë rrugës? Jo! Këta nuk janë të barabartë." (Sexhde, 18)
I lutem Allahut të Plotfuqishëm për ta ndihmuar fenë e Tij, ta ngrit ushtrinë e Tij dhe ta mund armikun.
Paqja dhe bekimet qofshin mbi Pejgamberin tonë Muhamedin, salAllahu alejhi ve selem, familjen e tij dhe të gjithë shokët e tij.
E diktoi shejhi i njohur: Hamud Ibn -Ukla esh-Shuajbi 2/02/1422. V.H.
Ja këtu janë emrat e disa dijetarëve të tjerë dhe thirrësve të cilët i lejojnë operacionet shehide:
1. Shejh Ali el-Hudejri, Allahu e ruajt dhe e shpejtoftë lirimin e tij nga burgu i tagutave saud (tagut është "gjithçka që adhurohet pos All-llahut, dhe ai është i kënaqur me atë adhurim," sundimtari i cili nuk gjykon sipas ligjit të Allahut ose e ndryshon ligjin e Allahut ose i përshkruan ndonjë ligj tjetër në krahasim me ligjin e Sheriatit, është një nga kokat e tagutave)
2. Shejh Sulejman el-Ulvani, Allahu e ruajt dhe e shpejtoftë lirimin e tij nga burgu i tagutave saud.
3. Shejh Fehd ibn Fehd el-Bishri
4. Shejh Albani, rahimehullah teala, por me kusht që operacionin ta lejon dhe ta organizon emiri i xhihadit, e jo individi. (Seria e leksioneve "El-Huda ven-Nur" kaseta 134)
5. Shejh Hamid el-Ali, student i shejh Abdullah Gunejmanit
6. Shejh Ebu -Muhammed al-Makdisi-
7. Ebu Katade el-Falastini
8. Unioni i dijetarëve palestinezë në një artikull të titulluar: "Operacionet shehide prezantojnë xhihad në rrugën e Allahut dhe janë të lejueshme në Sheriat."
9. Muhamed Zuhajli, rektori i fakultetit të sheriatit në Damask
10. Vehbe Zuhajli - kryetar i departamentit të fikhut dhe usulit në fakultetin e sheriatit në universitetin e Damaskut
11. Një grup i dijetarëve, thirrësve, mjekëve dhe profesorëve në Az’har dhe universitete të tjera nga Egjipti, duke përfshirë: Muteveli Sharavi, Ibrahim Fejumi, Abdul Mexhid Zejdani, Ahmed Hejkeli, Muhamed Abdul Halim Omeri, Xhelaludin Abdurahmani, Jahja Ismaili, Ahmed Abdurrahmani, Abdurahman el- Adevi, Abdul Muti el-Bejumi, Jusuf el-Bedri, Fet’hullah Xhezri, Sejid Rizk Tavili, Muhammed Abdul Munim el-Beri dhe të tjerë. Fjalimet e tyre mund ti shihni në librin "Operacionet shehide në peshoren e fikhut" ("El- amelijatu el-istishhadijje fil mizani el-fikhij")
12. Shejh Jusuf el-Ujejri, shehid inshaAllah, ne e konsiderojmë atë të tillë, dhe All-llahu e di më së miri
13. Selman Awde
14. Shejh Muhamed Abdul Maksudi, fakih (jurist) Egjipt
15. Shejh Abdullah ibn Meni (shih "El- akvalul mahdije ilel amelijati el-istishhadije")
16. Shejh Abdullah Ibn-Xhibrini (shih "El- akvalul mahdije ilel amelijati el-istishhadije")
17. Ibrahim Duvejshi
18. Sulejman ibn Meni
19. Ahmed Abdul Kerim Nexhibi
... dhe të tjerë.
Qëllimi i cekjes se këtyre dijetarëve dhe thirrësve nuk është që të jenë emra shumë dhe nënshkrime, sepse as shumica e as pakica nuk janë argument në fenë e Allahut, por është qëllimi që ata që i akuzojnë muxhahidët dhe i thërrasin vetëvrasës tregojnë në këtë se meseleja e operacioneve shehide është ixhtihad rreth të cilës ulemat kanë mospajtime. Dhe nëse meseleja është mesele e ixhtihadit le të vepron secili në atë që i duket më e fortë dhe më prioritare dhe pa akuza ndaj anës tjetër.
Në fund, ta dini o ju te cilët lehtë vërsuleni mbi nderin e muxhahidëve, se edhe muxhahidet janë njerëz prej mishi dhe gjaku dhe se mund të gabojnë. A nuk ka thënë Profeti, salAllahu alejhi ve selem, se shehidit i falet çdo mëkat, i cili tregon se edhe muxhahidët kanë mëkate, por ia fal atij Allahu për shkak të veprës së madhe dhe sakrifikimit dhe kjo është investimi i shpirtit dhe pasurisë në rrugën e Allahut.
Të keni kujdes që mos të ju godet duaja e muxhahidit, i cili vuan nga zullumi dhe terrori i të pafeve, dhe kjo nuk do të jetë e mjaftueshme, por ju keni ngritur zërin tuaj, duke përdhosur nderin e tyre dhe ua thyeni zemrën... të jeni të kujdesshëm që mos ti ngritin duart e tyre dhe ti ankohen Zotit të tyre, dhe mos të ju shpall Zoti luftë. Ka thënë i Dërguari i Allahut, salAllahu alejhi ve slelem: "Allahu i Lartësuar thotë: "Kush shqetëson evlijan (mikun) Tim, Unë i shpalli luftë atij." (Buhariu) Nëse ata të cilët e investojnë pasurinë dhe jetën e tyre në rrugën e All-llahut nuk janë evlijat e All-llahut, atëherë All-llahu nuk ka evlija.
O ju musliman, a nuk jeni të vetëdijshëm se humbja e muxhahidëve është edhe humbja juaj, dhe se fitorja e tyre është edhe fitorja e juaj. A nuk jeni të vetëdijshëm se muxhahidët janë ata që qëndruan në mbrojtje të ummetiti të Muhamedit, salAllahu alejhi ve selem, grave, fëmijëve dhe të moshuarve, kur tagutët e sotëm nga qeveritë arabe i kanë shitur për para të pavlera edhe pozicionet e tyre.
O ju që për vete flisni se jeni musliman, me të vërtetë është për të ardhur keq kur ne e shohim që ju në çdo mënyrë dëshironi ti justifikoni tagutat e sotëm nga sundimtarët arab... ua kërkoni një mijë justifikime dhe tevil për veprat e tyre të qarta rreth të cilave dijetarët nuk bien në kundërshtim që të qesin nga feja e All-llahut, dhe nuk jeni në gjendje ti arsyetoni ata që kanë investuar pasurinë dhe jetën e tyre në rrugën e All-llahut për shkak të meseleve rreth të cilave ka mospajtime mes dijetarëve, dhe në të cilat muxhahidët zgjodhën atë që atyre ju duk me e fortë dhe me prioritare nga fjalët e dijetarëve.
A nuk është kjo padrejtësi, a nuk është ky zullum? A jeni hauarixh ndaj muxhahidëve, dhe murxhi ndaj tagutave? A aq shumë ju ka mbet deri tek ajo se çfarë do të thonë jobesimtarët për muslimanët për shkak të operacioneve shehide, dhe ata të njëjtit votojnë dhe i mbështesin presidentët të cilët i dërgojnë trupat e tyre ushtarake si ndihmë forcave amerikane në zonat e nxehta të Irakut, Afganistanit dhe vende tjera.
Një burrë ishte ulur në shoqërinë e Abdullah Ibn-Mubarrkit dhe filloi ti sulmoj dhe ti përgojoj muslimanët. Abdullah Ibn Mubaraki i tha atij: "A ke luftuar kundër Romakëve? 'Jo' - u përgjigj njeriu. 'A ke luftuar kundër persianeve? - e pyeti përsëri. 'Jo' - u përgjigj njeriu. SubhanAllah - i tha Abdullah Ibn Mubareki - Romakët dhe Persianët janë të kursyer prej gjuhës dhe duarve tua, ndërsa vëllezërit e tu muslimanë nuk janë".
Andaj keni kujdes, o musliman, që mos të jeni prej atyre prej të cilëve gjuha dhe duart e të cilëve janë të kursyer tagutët, dhe nuk janë vëllezërit e tu muxhahid.
Përgatitur nga: Aziz Bilah
Përktheu: -Robëresha e Allahut-