Anuluesit (prishësit) e Islamit.

Anuluesi i tretë i Islamit​ 

"Kush nuk i bën tekfirë mushrikët, dyshon në kufrin e tyre, apo saktëson medh’hebin e tyre, ai eshte kafir (jobesimtarë)" .

 Dhe kjo përfshinë tre lloje:

 1. Mos t’i bëj tekfirë mushrikët duke besuar në formë te prerë (xhazimen) që ata s'kanë rënë në kufër, edhe pse i është treguar (qartësuar) atij shirku i tyre (mushrikëvë). 

2. Të dyshojë në kufrin e tyre. Gjëja që e tregon qartë se ky anulues është lloj tjetër, është fjala e autorit (Abdul’Uehabit) i cili e ka përdorë termin "apo", e cila na tregon shumëllojshmërinë në gjuhën arabe. Ndërsa dyshimi d.t.th.: Lëkundja në mes të dy gjërave të njejta dhe të barabarta, ku nuk dallon njëra prej tyre nga tjetra.

3. Të saktësojë medh'hebin e tyre. Dhe ky është disa lloje, ngase lloji i parë dhe i dyti jane thjesht besim që mushrikët nuk jane kafira. Mirëpo lloji i tretë, perveç që beson se mushrikët nuk janë kafira, ai ia shton besimit të tij edhe saktësimin e medh’hebit të mushrikëve, sikurse shembulli i atij që thotë: "medh'hebi i tyre është i vërtetë", apo "mushrikët janë në të vërtetë (në hak)", apo "feja e mushrikve nuk është e kotë (batil)",dhe kushtëzohen në tekfirin e atij që nuk i bën tekfirë mushrikët me dy kushte: 

a. Kushti i parë,t’i bëhet e qartë atij kufri i tyre (mushrikëve) nga Kur’ani dhe Sunneti, pra t’i tregohet dhe t’i bëhet e qartë kufri i tyre (mushrikëve), dhe kur i tregohet (qartësohet) atij kufri i tyre, dhe ai prap nuk i bën kafira ata, ai njeri është kafir. E ka përmendur këtë çështje Shejh Sulejman ibn Abdilah në librin [“Mexhmuatu et­Teuhid” ­ Fq.126.]. 

b. Kushti dytë është që, mos të jetë normale që një njeri i kalibrit të tij të jetë injorant rreth kufrit të tyre, pra, nëse është normale që një njeriu të kalibrit të tij që nuk është injorant që të dyshoj rreth kufrit të tyre dhe ndalet në tekfirin e tyre, individi i tillë bën kufër, e ka përmendur ixhmanë e dijetarëve mbi kufrin e atij qe nuk i bën kafira mushrikët El­Kadi Ijad, në librin e tij ["Esh­shifa 2/281"] dhe Ibn Tejmijje në ["Mexhma’u el­Fetava 2/363"], si dhe Shejh Sulejman ibn Abdilah në librin ["Euthaku Ural Iman"] dhe librin ["Mexhmuatu et­Teuhid fq.126"]. 

Ndërsa për sa i përket kafirëve, tekfirimi i të cilëve është obligim, janë dy lloje:

 1. Kafirët, që ka ixhma të dijetarëve mbi kufrin e tyre, të cilët nuk janë nga pasuesit e kiblës, siç janë jehudët, krishterët, zjarrputistët, hindusët, etj. 

2. Ata të cilët pretendojnë islamin, pra kujtojnë se janë pasues të kiblës, mirëpo tek ata gjinden disa gjëra të kufrit (mukefir), për të cilat kanë rënë në ixhma dijetarët në bërjen tekfirë të atij që bie në to, dhe kanë rënë në ixhma mbi tekfirin e atij që i vepron ato, si p.sh. "Nusejritë", ku ka dhënë fetva (përgjigje fetare) për kufrin e tyre, më pas ka thënë: "ata janë më kafira se shumë prej mushrikëve"; për "el­Kadijanijeh" ka dhënë fetva për tekfirin e tyre komisioni i dijetarëve të mëdhenjë (hejetul kibarul ulema) dhe qeveria e Pakistanit; poashtu "Duruzët, Behaijët, Babijët, Rafiditë dhe Batinitë"në "Mexhma’u el­Fetava" të Ibn Tejmijjes,në vëllimin e dytë dhe në shpjegimin e Besimit në "Nejl el­mearib" në kapitullin e renegatëve fq. 514; "Behaije dhe Babije"i ka bërë tekfirë (Mexhma el­fikh el­islamij) që është mbajtur në Mekke; "Tixhanijët"i ka bërë tekfirë komisioni i përhershëm për fetva, fetvaja me numër rendorë 5553, fq. 229; dhe "Duruzët"ka përmendur komisioni i përhershëm për fetva se ata janë heretikë kafirë, fetvaja me numër rendorë 11800, vëllimi i dytë, fq. 229; 

"Sekularistët"në kohën tonë janë kafirë, të cilët e shohin se feja është e mangët dhe e prapambetur, dhe se ajo nuk hyn në politikë; njejtë qëndron çështja me këta që përkatësohen tek "Masonët"dhe "Komunistët"dhe prej llojeve të tyre, dhe me besimet e tyre përkatësohen edhe "Socialistët", "Kombëtarët"dhe "Baathistat",njëashtu edhe "Rafiditë"dhe ata që krahasohen me këto grupe, pra çdo grup që pretendon Islamin, mirëpo tek ata gjinden vepra të këtilla të kufrit, për të cilat dijetarët kanë Ixhma për tekfirin e tyre, janë kafira. Gjithashtu prej grupeve që ka Ixhma të dijetarëve për tekfirimin e tyre janë "Xhehmitë", e ka përmendur Ibn Kajjimi në "Nunijen” e tij se, 500 dijetarë i kanë bërë tekfirë ata, sikurse Abdullah Ibnul Mubareku, dhe të tjerët.

3. Ata rreth të cilëve kane rënë në mospajtim (hilaf) dijetarët për tekfirimin e tyre, siç janë xhemati i thjeshtë i grupeve që përkatësohen në Islam, dhe në të njejtën kohë kanë ardhur me vepra të kufrit, si p.sh. xhemati i thjeshtë i batinive, rafidive, xhemati i thjeshtë i xhehmive dhe grupeve tjera të ngjajshme. 

(Dispozita) Hukmi i atij që nuk i bën kafira këto tre grupe, është se, për këtë çështje ka nevojë për shpjegim dhe detajizim:

1. Grupi i parë 

Janë kafirat, që kanë rënë në Ixhma dijetarët mbi kufrin e tyre, të cilët nuk janë nga pasuesit e kiblës siç janë jehudet, krisherët, zjarrputistët, hindusët. Pra kush nuk i bën tekfirë këta është kafir, ka përcjellur Ibn Tejmija Ixhmanë (koncenzusin) kur thotë: "Ai i cili dyshon në kufrin e jehudëve, krishterëve dhe mushrikëve, është kafir." [Mexhmua el­Fetava ­ Vëllimi i dytë, fq. 383], poashtu e ka përcjellur Ixhmanë edhe Kadi Ijad në librin e tij ["esh­Shifa" ­ Vëllimi i dytë, fq. 281] kur thotë: "Ai që nuk e bën kafir asnjërin prej jehudëve dhe të krishterëve, apo lekundët, ose dyshon në kufrin e tyre, ai është kafir.".

2. Grupi i dytë 

Janë ata të cilët përkatësohen në Islam, pra thonë "La ilahe il’lAllah", mirëpo kanë ardhur me diçka të kufrit për të cilën kanë rënë në Ixhma dijetarët se bëhet tekfirë mbi ata, këtu ka shpjegim dhe detajizim: Nëse është i njoftuar për gjërat e kufrit që gjinden tek këto grupe, dhe nuk i bën kafira edhe pasi që e mëson çështjen rreth kufrit të tyre, ai është kafir. Ka percjellur Ixhmanë për kufrin e tij Ibn Tejmijje në librin ["es­Sarimul meslul"] ku thotë: "Ai që nuk e bën kafir atë të cilin beson në hyjnizimin (uluhijen) e Aliut, pra si zot që adhurohet, ai është kafir, dhe nuk ka dyshim në kufrin e atij që ndalet në kufrin e tij.". Dhe aludon për këtë gjë hadithi i Malik el­Eshxhaij se, "Kush thotë La ilahe il’lAllahu dhe bën kufër çdo gjë që adhurohet përpos Allahut ndalohet gjaku dhe pasuria e tij" [e transmeton Muslimi], mënyra e argumentimit të këtij hadithi është se, nuk ndalohet pasuria dhe gjaku i njeriut derisa të bëj kufër mbi çdo gjë që adhurohet përpos Allahut, dhe prej kufrit mbi të është tekfiri i pasuesve të tij. 

3. Grupi i tretë 

Janë ata rreth të cilëve kanë rënë në mospajtim (hilaf) dijetarët rreth tekfirimit të tyre, siç janë xhemati i thjeshtë i bidatëxhive sikurse janë xhehmitë, p.sh.nëse dikush prej muslimanëve e di kufrin e tyre dhe e qartësojnë argumentet kufrin e tyre, atëherë është obligim të bëj mbi ta tekfirë, dhe nëse nuk e bën, zbatohet mbi të kjo rregull, pra ai është kafir. Mirëpo nesë dikush prej tyre (muslimanëve) anon kah mosbërja e tyre kafira, për shkak të ndonjë pengese që e pengon nga bërja tekfir, si p.sh. qenia e tyre se jane prej xhematit të thjeshtë, apo gjindet tek ata (ai xhematë) tev'il, apo paqartësi (dyshim), apo injorancë (xhehl), pra mbi këtë person nuk lejohet të bëhet tekfirë dhe nuk zbatohet mbi të ky anulues. 

Fjala e autorit "(el­mushrikin) mushrikët", elifi dhe lami (që e bëjnë fjalën në formën e shquar) janë të llojit “lil ahd”, që shërben dhe tregon për diçka që ka në mend autori, këtu është për qëllim dy lloje të njerëzve: 

1. Mushriku në origjinë (Mushrik Asli), i cili nuk përkatësohet tek Kibla,

 2. dhe Mushriku murted (renegat), kufri i të cilit është vërtetuar prej atyre që thonë La ilahe il’lAllah.

Shpjeguesi i librit: Shejh Ali Hudejri (Allahu e liroftë) Përkthyesi: Ebu Kaswara el­Albani (Allahu e mëshiroftë)