REALITETI I SHTETIT OSMAN
Nga shejh Nasser bin Hamad El Fahd
Shumica nuk e dinë që dijetarët e Nexhdit, të udhëhequr nga shejhul islam Muhamed ibn Abdul Vehabi, e kanë tekfiruar pushtetin osman dhe luftuan kundër tij. Në këtë studimtë shkurtër, autori i këtij artikulli, Allahu e ndihmoftë dhe e liroftë nga burgu i tagutit, e konfirmon qëndrimin e dijetarëve të Nexhdit për çështjen e shtetit osman.
Në të vërtetë, kushdo që e shikon realitetin e pushtetit osman, që nga fillimi e deri në fund, nuk do të ketë dyshim në kontributin e tyre për prishjen e akidës së muslimanëve dhe kjo bëhet e qartë përmes dy gjërave:
Në të vërtetë, kushdo që e shikon realitetin e pushtetit osman, që nga fillimi e deri në fund, nuk do të ketë dyshim në kontributin e tyre për prishjen e akidës së muslimanëve dhe kjo bëhet e qartë përmes dy gjërave:
1. Përhapja e shirkut; dhe
2. Luftimi i teuhidit.
Ata që e arsyetojnë luftën e osmanlinjëve kundër davetit selefi, pohojnë se lufta ka qenë e natyrës politike. Mirëpo, kjo nuk është ashtu, lufta e osmanlinjëve që nga fillimi ka qenë një luftë e bazuar mbi akiden e cila është nisur me fetvat e ulemave të osmanlinjëve nga kuburijunët ( adhuruesit e varreve). Hashijat ibn Abidin 4/262.
Shteti osman e ka përhapur shirkun duke e përhapur tesavvufin e cila bazohet në adhurimin e evlijave dhe varrezave, dhe ky fakt është njohuri e zakonshme të cilën askush nuk e mohon, dhe madje edhe ata që i mbrojnë osmanët dhe e mbajnë këtë qëndrim.Do të përmendim disa citate nga ata që i mbrojnë osmanët, për të vërtetuar këtë fakt:
‘’Abdulaziz Ash- shanavi thotë në librin e tij Ed-Devlah El-Usmanijjah: Devlah islamijjah muftara alejha (pushteti osman: Shteti islam i cili është shpifur1/59), në formën e lavdëruar;Një nga mënyrat për orientimin e manifestimeve fetare të politikës qeveritare duke përfshirë inkurajimin e sufizmit në mesin e osmanëve. Shteti ju dha sheikhve sufi autoritet të madh dhe fuqi mbi nxënësit edhe pasuesve të tyre. Tarikatet Sufi janë përhapur në Azinë Qendrore si dhe më të madhe në territorin e kontrolluar nga shteti ... shteti disa tarikate iu ka ndihmuar në mënyrë financiare. Tarikatet më të njohura kanë qenë nakshibendit, mevlavit, bektashit, dhe rifa’it.’’
Këto tarikate janë të themeluara në adhurimin e varreve dhe evlijave dhe janë të bazuara në shirkun e rububijës të cilët nuk e bënë këtë as mushrikët arab,e cila është manifestuar nëpërmjet besimit në el-Gavs, El-Aktab, el-Abdal dhe të tjerët nga të cilët besojnë se e kanë në dorë universin dhe e udhëheqin atë. Shiko se çfarë ka shkruar shejhul islam Ibni Tejmije në lidhje me sufit dhe debatin e tij me Rifa’it(El-Fatawa, pjesa e 11). Gjithashtu shiko se çfarë ka shkruar Ihsan Ilahi Zahir në librin e tij‘’Dirasat fit-tesavvuf ’’ (Studimet në tesavvuf) në lidhje me sufit, tarikatet e tyre dhe shirkun e tyre që e kanë bërë dhe çfarë ka shkruarEs-Sindi në librin e tij ‘’ Et-Tesavvuf fi mizan el-bahs vet-tahkik ’’ (Tesavvufi në peshoren e hulumtimit dhe verifikimit). Gjithashtu shiko çfarë ka shkruar El-Vakil në librin e tij ‘’Hadhihi hija es-sufijja’’(Ky është Sufizmi).
Muhamed Kutubi thotë në librin e tij Vaki’una el- mu’asir (gjendja jonë e sotme), në faqen 155 Sufizmi filloi të përhapet në shoqërinë Abasite,por ai ishte një grup i izoluar në shoqëri. Mirëpo, në shtetin osman, dhe më vonë në Turqi, sufizmi u bë një shoqëri e veçantë dhe fe e veçantë.
Në librin El-Mavsua mujessera fil – adjan vel – madhahib el-mu’asirah (Enciklopedia e thjeshtësuar e fesë dhe medh'hebeve sot), në faqen 348 thotë; Bektashitë, turqit dhe osmanët janë të lidhur me këtë tarikat dhe sot është përhapur në Shqipëri. Ky tarikat është më afër tesavvufit të shiizëmit, se sa tesavvufit sunni... Ky tarikat ka pasur autoritet të madh mbi sundimtarët e perandorisë osmane. ...’’
Vërejtje: tesavvufin të cilin sot sufit po e praktikojnë është bid’at dhe nuk është sunet tesavvufi.
Në librinEl-Fikr es-sufi fi dev' el-kitab ves-sunnah(mendimet e sufistve në dritën e Kur'anit dhe Sunnetit),në faqen 411 thuhet: Sulltanët osman kanë garuar në ndërtimin e teqeve, tyrbeve dhe varreve të bektashive,disa prej sulltanëve kanë përkrahur ndërtimin e varreve të bektashive , dhe disa ishin kundër, sepse ata preferonin tarikatin e dytë.’’
Për këtë arsye është e kuptueshme që shirku dhe kufri ka filluar të përhapet mbi tokën që ka qenë nën kontrollin e tyre, ndërsa teuhidi ka filluar të zhduket.
Shejh Husain ibn Gannam, duke e përshkruar vendin e tyre, thotë në librin e tij Ravdat El-Afkar, në faqen 5.
Shumica e njerëzve në kohën e tij, ( të Sheikhut Muhamed ibn AbdulVehhabit) janë fundosur në shirk pasi që Sunetin e kanë varrosur... Njerëzit janë drejtuar në adhurimin e evlijave dhe njerëzve të mirë,dhe e refuzuan teuhidin dhe fenë. Ata filluan që të kërkojnë ndihmë në vështirësi dhe në fatkeqësi nga të gjallët dhe të vdekurit dhe shumë njerëz besonin se objektet e vdekura (statujat, hajmalit, etj) mund të ndihmojë ose të dëmtojë.... Pastaj autori i cekë llojet e shirkut që kanë ekzistuar ne nexhd, hixhaz, Irak, Sham, Egjipt, dhe në vende të tjera.
Imam Saud ibn Abdulaziz (1229 H) në një nga letrat e tij të guvernatorit osman në Irak, duke përshkruar gjendjen e tyre të pushtetit (Osman), thotë
Shenjat e Kufrit dhe Shirkut në Allahun, kjo është gjendja juaj, siç është ndërtimi i kupolleve në varre, ndriçimi i varreve, mbulimi i perdeve, vizita e tyre në atë mënyrë që nuk e ka lejuar Allahu dhe Pejgamberi i tij, kremtimi i festave mbi ta dhe kërkimi i ndihmës prej të vdekurve,e gjithë kjo shkon së bashku me të duke e lënë farzin të cilin Allahu e ka përcaktuar, siç janë lënia e pesë kohëve te namazit dhe adhurimet e tjera.Nëse dikush dëshiron të falet vetëm, dhe ai e bën atë, dhe në qoftë se dikush e lë, nuk qortohet për atë, e njëjta gjë është edhe me zekatindhe kjo gjë është e përhapur, dhe u bë e njohuredhe i ka mbushur veshët e shumë njerëzve në vendet e Shamit, Irakut , Egjiptit dhe në vende të tjera. Ed-Durer Senijjeh, 1/382.
Ky është një përshkrim shumë i shkurtër i pushtetit osman. Nëse këto citate nuk janë të mjaftueshme për njerëzit që të dinë se kush kanë qenë Osmanët, atëherë nuk ka shpresë që do të kuptojë ndonjëherë. Sa i përket gjendjes së sulltanëve osmanë, ajo është e njëjtë me gjendjen e vendit të tyre. Do të përmendi gjendjen e disa sulltanëve, inshaAllah.
SulltanOrhani
Eshtë sulltani i dytë i shtetit osman i cili e trashëgoi babain e tij osmanin. Ai sundoi 35 vjet dhe ishte një Sufi i tarikatit bektashi. Historianët përmendin se ai u ndihmoi romakëve kundër serbëve, sepse perandoria romakei premtoi t'ia japë bijën e tij për grua.Tarih Ed-Devlah, f. 125.
Tarikati bektashi që e kam përmendur ka qenë tarikati sufij, shi’ija, dhe batinij, që e ka themeluar Muhamed Bektash el- hurusani, i cili është përhapur në Turqi në vitin 761. Tarikati bektashi është përzierje e besimit ne vahdetul-vuxhud (besimi se Allahu është në çdo gjë, si në objekte ashtu edhe në qeniet e gjalla), adhurimi i shejhut, akideja e shi’itve në çështjen e imamit dhe teprimi ndaj Pejgamberit alejhi selam, në një mënyrë që të nxjerr nga feja.
Nga feja e bektashive janë fjalët e muridit (nxënësit) që duhet t’i thotë,kur ai dëshiron të bëhet pasues i tarikatit: Unë kam ardhur në derë për dëshirën e të vërtetës si një lypës, duke konfirmuar Muhammedin dhe Hajdarin ( Aliun radijallahu anhu ), duke kërkuar të fshehtën dhe përfitimet e marrjes së tyre,si dhe nga zehra (Fatimja radijallahu anhu) shubejri dhe shabejri (Hasani dhe Hyseni radijallahu anhu)’’. Pastaj ai thotë: Me dashuri po i dorëzohem si shërbëtor familjes EL-ABAS dhe strehimi im është tek haxhi bektashia, udhëheqës i evliajve.Dhe Shejhut të tij i adresohet me fjalët: fytyra jote është llambë dhe fanar udhëzues.fytyra jote tregon se si e vërteta duhet të duket. fytyra jote është, Haxhi Umra dhe zijareti. Fytyra jote është kible e të bindurve të udhëhequr. fytyra jote është një përmbledhje e Kuranit....
Bektashitë janë në akiden ithna asharije rafidije (Shia ektsrem). Në akiden e tyre kanë komponente të akides batinije dhe mënyra për të vizituar varret, për të gjetur "pranim", në gjëra të tilla janë shumë të tmerrshme për të përmendur. Për më shumë detaje shih el-Fikr es-Sufi fi dev el-Kitab -ves-Sunneh, f. 409-424.
SulltanMehmeti II El-Fatih (880 h.)
Ai është një nga sulltanët më të njohur të pushtetit osman dhe ka sunduar 31 vjet.Pas pushtimit të Kostandinopojës në vitin 857 h, e ka gjetur varrin e Ebu Ejub el-AnsaritradijAllahu anhu,dhe ka ndërtuar një kube mbi varrin e tij,dhe pranë tij ai ndërtoi një xhami që u dekoruar me gurë të bardhë. Mbi kuben e varrit të tij ka ndërtuar një mauzole.Një nga ceremonitë e osmanëve (deri në vendosjen e Sulltanit të ri), të cilët verbërisht i pasuan sulltanët e tyre, përmbante një vizitë në këtë xhami afër mauzoles gjatë festave të mëdha.Pastaj sulltani i ri do të hynte në mauzole dhe shejhu i tarikatit mevlevi do t’i dorëzonte shpatën e tij sulltan osmanit të parë(themeluesit të dinastisë osmane).Ed-Devlah El-Usmanijjah: Devlah islamijjah muftara alejha, 1/64
Sultan fatih i pari e ka hedhur gur themelin e “qytetarëve” dhe ligjin “penal”.Zëvendësoi Sheriatin me dënimet e parashikuara e cila përmendet në Kuran dhe sunet, dhëmb për dhëmb, sy për sy, a kurse ka futur dënimet me gjobitje. Tërë procesin e hyrjes të këtyre ligjeve është përfunduar nga Sulltan Sulejman el-Kanuni.Tarih Ed-Devlah El-Alijjah, f. 177 dhe Feth El-Kustantinijjah ve Muhammed El-Fatih, f. 177.
FatihSulltani e ka aprovuar edhe dispozitën ligjore, e cila është aplikuar edhe pas vdekjes së tij, e cila e lejon Sulltanin për të ardhur në pushtet për të vrarë të gjithë vëllezërit e tijpër të siguruar që froni do të mbetet në duart e tij. Dhe ai filloi sundimin e tij me vrasjen e vëllait të tij Ahmedit.Ed-Devlah El-Usmanijjah: Devlah Islamijja..., 1/64 i Tarih Ed-Devlah El-Alijjah, f. 161.
SulltanSulejman Al-Kanuni (ligjvënës, në vitin 974 H.)
Aigjithashtu është njëri nga më të njohurit e sulltanëve të shtetit osmanë dhe e sundoi vendin mbi 46 vjet. Kur ai e mori Bagdadin, e ndërtoi një mauzole mbi varrin e imam Ebu Hanifes.Ai i vizitoi vendet e shenjta të rafidive në Naxhaf dhe Karbeladhe rivendosi ndërtesat e rafidive te cilat kane filluar të rrënoheshin.Ed-Devlah El-Usmanijjah: Devlah Islamijja..., 1/25 dhe Tarih Ed-Devlah El-Alijjah, f. 223.
SulltanSulejmani u quajt me nofkën El-Kanuni (ligjvënës), sepse ai ishte i pari që i futi ligjet evropiane në mesin e muslimanëve,dhe i cili urdhëroi zbatimin e tyre në gjyq.Ky vendim është marrë nën ndikimin e të krishterëve dhe hebrenjve.Vakiuna al-mu'asir, f. 160 dheTarih Ed-Devlah El-Alijjah, f. 177 i 198,dhekështu me radhë.
SulltanSelim Khani III (1223 h.)
Imam Saud ibn Abdulaziz thotë, në një letër të cilën e kemi përmendur një herë, guvernatorit të Bagdadit:
Gjendja juaj dhe gjendja e Imamëve tuaj dhe Sulltanëve po e dëshmojnë humbjen tënde dhe gënjeshtrën tënde (përshkrimit të islamit të rreme). Sepse ne pamë kur hapëm el-huxhra esh-sherifah (dhomën e Profetit), dhe e pamë një letër duke shkruar: “ Salavatet dhe selamet qofshin mbi pronarin e tij, letër nga Sulltan Selimi i juaj e cila i është dërguar Profetit, salallahu alejhi ve selem, i cili kërkon ndihmë nga Profeti dhe kërkon prej tij që t’i japë fitore mbi armiqtë. Letra fillon: “Prej robit tuaj të përulur, Sulltan Selimit. Ja Resulallah,ne jemi në vështirësi dhe në bela që ne nuk mund ta largojmë atë dhe robërit e kryqit kanë mbisunduar mbi robërit e Rrahmanit. Ne kërkojmë nga ju që të na japësh fitoren mbi ta dhe të na ndihmosh kundër tyre.’’ Në letër përmenden shumë fraza tjera të ngjashme. Shiko këtë shirk dhe kufr të madh në Allahun një të vetmin dhe te Gjithëdijshmin. Ed-Durer Es-Senijjeh, f. 160 i Tarih Ed-Devlah El-Alijjah, f. 177 dhe 190,dhe kështu me radhë.
SulltanAbdulhamidi II (1327 h.)
Ky Sulltan ishte një fanatik sufi i tarikatit shazilij.Më poshtë është një letër e dërguar nga Shejh i tarikatit shazilij në kohën e tij, në të cilën ai thotë:
I gjithë falënderimi i takon Allahut, po e dërgoj këtë kërkesë tek shejhu i tarikatit shazilij, prej atij që rrjedh shpirti dhe jeta, shejhu i njerëzve në kohën e tij,Shejh Mahmud efendi ebu esh-shamatu dhe ia puthi të dy duart e tij të bekuara, duke u mbështetur në lutjet e tij. O zoti im, me lejen e Allahut, vazhdimisht mësoj avradin shazilij, ditë dhe natë me shpresë se unë do të kam nevojë të vazhdueshme për lutjet tuaja." Imam al-Tawhid nga Ahmed el-Katani dhe Muhamed zejne, f.148 dhe Et-Tarik ilel-Xhema'ah el-Umm, f. 56, si dhe revista e Kuvajtit Al-arab, Nr 157-169.
Tarikati shazilij është një tarikat sufi me akide të shirkut me gjëra të shumta që i përkasin rendit të kafirave (jobesimtarëve), adhuruesve të varreve.
Për të parëllojet e shirkut, bida’atit dhe dalaletit të tyre, shikoDiraset fit-tesavvuf, f. 235 dhe Et-Tesavvuf fi mizan el-bahs vet-tahkik, f. 327.
Për sa i përket marrëdhënieve midis shtetit osman dhe hebrenjve, të krishterëve dhe jobesimtarëve të tjerë, janë të njohura shumë shembuj, ku osmanët i kanë vendos kafirat në poste të larta, duke i ndihmuar ata dhe duke i barazuar me muslimanët. Shikoni librinTarih Ed-Devlah El-Alijjah dhe Ed-Devlah El-Usmanijjah: Devlah Islamijjah...dhe ju nuk dotë gjeni pothuajse asnjë sulltan nga osmanët e që nuk do të ishte ajo që kemi përmendur.Ne do të përmendim sulltanin Abdulmexhid ibn Muhamudin ku në vit. 1255 h. elëshoi njëdekretGulkhanah i cili u jep liri të plotë në çështjet private dhe ideve dhe barazisë së jomuslimanëve me muslimanët.Tarih Ed-Devlah El-Alijjah, f. 455 dhe El-Islam vel-Hadarah El-Garbijjah, f. 15.
Lufta e osmanëve kundër tevhidit
Sa i përketluftës kundër tevhidit (njëshmërisë së Allahut), kjo betejë është shumë e njohur. Osmanët i shpallën luftëdavës të Shejh Muhammed ibn AbdulVehhabit, siç është e njohur kjo. Osmanët kanë organizuar fushata ushtarakenjërën pas tjetrës deri sa në vit 1233 h.e kurorëzuan luftën e tyrepër të shkatërruar Ed-Dir'ijjen, kryeqytetin e davetit selefi. Për një vështrim të krimeve të tyre, shih 'Unvan El-Mexhd 1/157.
Nëluftën kundër tevhidit, osmanët kërkonin ndihmë nga vëllezërit e tyre krishterë.Një ngahulumtuesit evropian ka zbuluarkorrespondencën midis Napoleon Bonapartës dhe el-Bab el-Aliut (qafa e lartë – titulli i sundimtarëve osman) në aspektin e davetit të Shejh Muhamed ibn AbdulVehhabitdhe nevojën për të ndërmarrë veprime vendimtare kundër tij, ngase ai ua ka kërcënuar atyre interesat në lindje.Fjalët hyrëse në librin El-Imam Muhamed ibn AbdulVehhabit, autor Bin Bazi.
Shteti osmanë ka inkurajuar ushtarët e tij për ti vrarë muvehhidët, dhe për këtë arsye nxori një dekret, ku në të cilin çdo ushtari osman u premton shpërblime për çdo muvehhid të vrarë.Për të treguar një ushtar se sa muvehhida i ka vrarë, ka qenë dashtë me i prerë veshët e muvehhidit dhe t’i dërgoj nëStamboll. Këtë e kanë bërë në Medine, kunfudi, kasimi, dirmi dhe në vendet të tjera.Në fushatat e tyre kanë shkatërruar fshatra dhe qytete. Ata madje kanë djegur edhe xhamia.ShikoTarih El-Es-Arabijjeh Sa'udijjeh, historianin Rus Vasilijevi, f. 173, 183, 176 i 184 dhe Unvan El-Mexhd 1/157-219.
Një ngakrimet e shtetit osman ishte kapja e grave dhe fëmijëve të muvehhidve që u shitën si skllevër. Thotë el- xheberti në Tarihun e tij: Muaji Sefer filloi të premten, në vitin 1235 h. grupi i ushtarëve arab dhe magrib(në shërbim të pushtetit osman) kanë ardhur, dhe me veti morën rob lufte nga “vehabistët” , mes tyre kanë qenë gra, vajza dhe djem.Ata shkuan në El-Hamajil dhe i shiten edhe pse kjo ka të bëjë me muslimanët e lirë.” Tarih axhaib El-Asar 3/606.
Kur turqit pushtuan vendin e tevhidit, shejh Sulejman ibn Abdullah ka shkruar një libër Ed-Dela'il(Dëshmia), në lidhje me kufrin dhe ridden e atij që i ndihmon shtetit osman ose ai i cili qëndron në anën e tyre, edhe nëse ai nuk është në shirkun e tyre. Në libër ka përmendur më shumë se 20 argumente dhe ushtrinë osmane e ka quajtur ushtria e varreve dhe shirkut.Ed-Durer Es-Senijjeh 7/57-69.
Është rast i njohur i vrasjes të Shejh Sulejman ibn Abdullah ibn Muhammed ibn AbdulVehhabit, rahimehullah,stërnipi i Shejh Muhamed ibn AbdulVehhabit.Pasi Ibrahim Pasha, i biri i Muhamed (Mehmet) Aliut i sulmoi vendet arabe,në vitin 1233 h., dhe mori ofensivë kundër muwehhidëve, dhe pasi osmanët pushtuan kryeqytetin e dijetarëve muslimanë, Ed Dir'ijjen, disa njerëz kanë punuar me Ibrahim Pashën dhe i tradhtuan muvehhidët, dhe Ibrahim-pasha i dërgoi tek shejhu Sulejmani dhe më pas u soll para grupeve të mëdha të njerëzve. Ai urdhëroi gjëra të ndryshme jo morale dhe të këqija për të sjellë para Sheikhut në mënyrë që atë ta zemëroj dhe ta provokojë.
Nëfund Ibrahim Pasha i urdhëroi trupat e tij që shejhun ta kryqëzojnë në kryq dhe të hapin zjarr mbi të. Trupat e tij e qëlluan me plumba në sheikhun, ndërsa ai në këtë me gjithë durim është përmbajtur, derisa trupin e tij nuk e kanë ndarë në copa. Pas kësaj koka e tij është dërguar si një dhuratënë kryeqytetin osman të Stambollit.
Po e përfundoj këtë kapitull me fjalët e historianit rus VasilijevitNë vitin 1818 (1234 H) Abdullah (Imam Abdullah ibn Saud ibn Abdulaziz ibn Muhammed ibn Saud, imami i fundit në shtetin e parë Saud), u soll nga Kajro për në Stamboll së bashku me dy kolegët e tij, në fillim të dhjetorit. Ambasadori rus në Stamboll thotë për atë ndodhi:"Javën e kaluar udhëheqësi i vehabinjve, ministri i tij dhe imami i zënë rob në Derijje dhe e sollën në pallatin osman ne te cilin janë ekzekutuar me prerjen e kokës. Që më mirë të shkaktoj fitoren mbi armiqtë më të mëdhenj në dy qytetet e shenjta (Mekën dhe Medinën),sulltani ka urdhëruar që të bëjë një mbledhje në pallatin e vjetër në Stamboll, ku u sollën tre të burgosurit në zinxhirë, të rrethuar nga njerëzit të cilët erdhën për të parë ekzekutimin e tyre.Pas hyrjes formale, sulltani ka urdhëruar ekzekutimin e tyre.Imam Sa’udi u ekzekutua para hyrjes kryesore në Xhamin Aja Sofij.Ministri i tij u ekzekutua para portës të sarajit, dhe i burgosuri i tretë u ekzekutua në njërën prej pazareve kryesore në qytet. Trupat e tyre u vendosen në një vend publik me kokë nën krahun e tyre dhe aty mbeten tri ditë me radhë,dhe më pas trupat e tyre u hodhën në det. Lartësia e tij urdhëroi kryerjen e lutjeve të veçantanë shenjë mirënjohje ndaj Allahut për fitoren e ushtrisë të sulltanitdhe për të shfarosur grupin që ka shkatërruar Mekën dhe Medinën, ka futur frikën në zemrat e muslimanëve dhe i ka vënë ata në rrezik.’’ Tarih Ed-Devlah Es-Sa'udijjah,f. 186.
Përfundim
E tillë ka qenë armiqësia e shtetit osman ndaj tevhidit dhe muvehhidëve dhe mënyra e tyre për përhapjen e shirkut dhe kufrit. Si mund të thotë dikush që ky shtet i korruptuar dhe kafir kaqenë “hilafeti islamik “?All-llahu e mëshiroftë Imam Saud ibn Abdulazizin (1229.h) kur guvernatori i Irakut i tha: Ne në të vërtetë jemi muslimanëdhe ne jemi në atë ku për të cilën janë të pajtuar të gjithë imamët tonë, nga të gjitha katër medh-hebet dhe muxhtehidët e fesë dhe dinit islam.’’ Në këtë u përgjigj imami duke i thënë
” Ne kemi shpjeguar me fjalët e All-llahut, me fjalët e të Dërguarit të Tij, dhe me fjalët e pasuesve të katër imamëve në atë që i hedhë poshtë argumentet tuaja të dobëta dhe i përgënjeshtron thëniet tua të rreme.Nuk do të thotë nëse dikush thotë diçka që ajo duhet të jetë e vërtetë. Lypësi nuk do të bëhet i pasur thjesht duke thënë 1000 dinar.Gjithashtu personi nuk do ta sos gjuhën e tijduke thënë fjalën' zjarr '. Në të vërtetë çifutët, janë armiqtë e Pejgamberit,kur Profeti i thirri në Islam: Ata thanë ne jemi muslimanë! Të krishterët kanë thënë diçka të tillë.Gjithashtu edhe Firauni i tha popullit të tij unë nuk ju tregoj për ndonjë gjë tjetër përveç asaj që mendoj se është e drejtë dhe unë nuk ju shpie përveç se në rrugën e drejtë.’’ Mirëpo, ai ka gënjyer. Ed-Durer Es-Senijjeh 1/391.
Kushdo qëpretendon se shteti osman ka qenë një shtet musliman, ai ka gënjyer dhe shpifja më e madhe sipas kësaj çështje është pretendimi se pushteti osman ka qenë hilafet islamik.
Megjithatë,vetë fakti që pushteti osman ka qenë shtet kafir nuk do të thotë që është obligim i tekfirit të çdo individi të atij shteti.Bijtë e ShejhMuhammeda ibn AbdulVehhabit, Husejni dhe Abdullahu, rahimehumullahu te'ala, kanë thënë “Është e mundur që të sillet gjykimi i kufritmbi ndonjë vend dhe banorët e tij, por kjo nuk do të thotëqë çdo individ në atë vend është kafir, sepse është e mundur që ka njerëz në këtë vend eqë janë muslimanë, por nuk kanë qenë në gjendje të bëjnë hixhret ose haptazi ta kenë shfaqur dinin e tyre, por muslimanët nuk kanë qenë në dijeni për këtë.’’ Mexhmu'at El-masa'il 1/44.
Dije se askush nuk do ta quajë shtetin osman shtet islamik, pos dy lloje të njerëzve:
1. Njeriu ihumbur i cili shirkun e quan islam;
2. Dhe një person i cili nuk është i njohur me gjendjen e këtij shteti.
Qëndrimi idijetarëvetëTeuhidit ndaj shtetit osmanë
Njënga idetë e gabuara që janë përmendur shpesh kur është fjala për Shejh Muhamed ibn AbdulVehhabin, rahimehullah, është akuzanë llogari të Shejhut që ai u rebelua kundër halifatit osman dhe që ka shkaktuar ndarjen e muslimanëve. Shumë"dijetarë" të cilët u përpoqën për të mbrojtur Da'uen e Shejhut, u përpoqën t'i përgjigjen këtij konfuzioni, por gjëja e vetme që kanë pasur mundësi me thënë është:"Nexhdi prej fillimit ishte i pavarur nga pushteti osmandhe për këtë arsye ne nuk mund të themi se Shejhu u rebelua kundër pushtetit osman.’’ Da'wa El-Munavi'in, f. 233-240
Në realitet,ky pohim është i pasaktë për tri arsye:
Se pari,shteti osman kishte një rregull nominale mbi Nexhdin, sepse ka sunduar në Sham, Irak, Hixhaz, el-ahsan, dhe Jemenin dhe taksat që janë mbledhur nga emiri i nexhdit, kanë arritur në shtetin osman me anë të disa prej këtyre vendeve.Ed-Devlah El-Usmanijjah... 1/20 dhe Unvan El-Mexhd, 1/97 e tutje.
Së dyti,në qoftë se ne supozojmë se Nexhdi ishte i pavarur nga pushteti osman, ne e dimë se Da'ueti i Shejhut ka hyrë në Hixhaz, el-Ahsa, el-Khalixh, Jemen dhe në disa pjesë të Irakut dhe Shamit. E kanë sulmuar Kerbelan dhe e kanë rrethuar Damaskun, dhe të gjitha këto zona pa dyshim, kanë qenë nën kontrollin e pushtetit osman.
Së treti, ne kemi deklarata të Imamëve të thirrjes,rahimehumullah, të cilat bien dakord për çështjen e shtetit osman që ka qenë Darul-Harb, përveç atyre vendeve që i janë përgjigjur thirrjes së teuhidit, siç do ta shohim më vonë, inshAllah te’ala.
Da'wejae Sheikhut, rahimehullah, ka qenë thirrje e tevhidit të pastër dhe lufta kundër shirkut dhe mushrikëve.Një ngambrojtësit më të mëdhenj të shirkut, në atë kohë, ishte pushteti osman.Në këtë artikull do të sjelli fjalën e imamëve të thirrjes dhe pasuesve të tyre, duke shpjeguar qëndrimin e tyre ndaj pushtetit osman.
Imam Sa'ud ibn AbdulAzizi, rahimehullah (1229 h.)
Veç kam përmendur fjalimin e tij sa i përket çështjes të shtetit osman. Por do ti përmendi edhe disa nga qëndrimet e tij që ia ka paraqitur guvernatorit të Bagdadit në një nga letrat e tij që ia dërgoi: “Sa i përket akuzës tënde: Si mund të jeni kaq të paturpshëm dhe pavarësisht duke përhapur fitnen e tekfirit të muslimanëve dhe pasuesve të kiblës, dhe duke luftuar kundër njerëzve të cilët e besojnë Allahun dhe ditën e gjykimit ...?Ne themi: Ne kemi shpjeguar më parë se ne nuk tekfironim për shkak mëkatit dhe ne luftonim vetëm kundër atyre që i bëjnë shirk Allahut dhe që i përshkruajnë atij shok në adhurim, duke kërkuar ndihmë nga ata sikur që kërkohet ndihmë nga Allahu, u ofrojnë atyre kurbane për therrje sikur që bëhet kjo vetëm për Allahun, iu zotohen atyre sikur që i zotohen Allahut, iu frikësohen atyre siç duhet frikësuar Allahut, kërkojnë ndihmë në vështirësi dhe kërkojnë të mira prej tyre, duke luftuar dhe duke i mbrojtur idhujt dhe mauzolet të cilat njerëzit po i adhurojnë pos Allahut. Nëse janë të vërteta thëniet e tua se ju jeni në miletin e Ibrahimit dhe që e pason të Dërguarin, salallahu alejhi ue selem,atëherë shkatërroji idhujt (kuburet), të gjitha prej tyre, rrafshoi me tokë dhe pendohu ndaj Allahut nga shirku dhe bid’ati.’’
Më pasai tha: Por, nëse ju do të këmbëngulni për këtë në të cilën ju jeni dhe nuk do të pendoheni nga shirku dhe nuk do ti përmbaheni fesë në mënyrë të drejtë dhe të saktë të cilën e dërgoi të Dërguarin e vet, duke e lënë shirkun, bidatin dhe besëtytnitë, ne nuk do të ndalemi së luftuari kundër jush derisa ju nuk i ktheheni fesë së drejtë ndaj Allahut. "
ShejhSulejman ibn Abdullahibn esh-Shejh,rahimehullah (1233 h.)
Kurturqit pushtuan vendin e tevhidit, Shejh Sulejman ibn Abdullah ka shkruar një libër Ed-Dela'il (Dëshmia), në lidhje me ridden dhe kufrin e atij që i ndihmon shtetit osman ose ai i cili qëndron në anën e tyre, edhe nëse nuk është në shirkun e tyre. Në libër ka përmendur më shumë se 20 argumente dhe ushtrinë osmane e ka quajtur ushtria e varreve dhe shirkut. Ed-Durer Es-Senijjeh 7/57-69
ShejhAbdulLatif ibn AbdurRahman ibn Hasan ibn Esh-shejh, rahimehullah (1293 h.)
Sheikhuthotë në një nga letrat e tij të Shejh ibn Hamed Atikut, rahimehullah, që e përmend Abdullah ibn Faisalin, një imam i cili ka kërkuar ndihmë nga osmanët kundër vëllait të tyre Saud ibn Fejsalit, pasi Saudi e mposhti Abdullahunrreth vitin 1289 H :"Abdullahu kishte të drejtën legjitime për të sunduar. Mirëpo, mësova se ai kishte kontakt me pushtetin qafir(pushtetin osman) që ai kërkonte ndihmë prej tyre dhe i solli në vendin e muslimanëve. Ai me këtë është bërë si ai që është përmendur në (poezi ): Ai që kërkon mbrojtjen e 'Amrit në vështirësi, është si ai që kërkon mbrojtjen nga nxehtësia e zjarrit. Pas kësaj unë fola me të dhe unë shpreha pakënaqësinë time me veprimin e tij. Unë i thashë atij që unë kam heq dorë nga vendimi i tij dhe unë i thashë, fjalë të ashpra,që ky veprim të shpie në shkatërrimin e bazave të Islamit...Nuk më kujtohet biseda ynë në mënyrë detale. Pas kësaj ka bërë tevbe dhe ka bërë shumë istigfar. Më pas Abdullahu më ka diktuar, dhe unë i kam shkruar një letër guvernatorit të Bagdadit: Allahu na ka ndihmuar dhe na ka lehtësuar dhe i dha banorëve dhe beduinëve të Nexhdit atë që i ka plotësuar nevojat tona,inshAllah. Pra, ne nuk kemi nevojë më për ushtrinë e shtetit .... Letra ishte e gjatë dhe ai hoqi dorë nga ajo që ndodhi. Ed-Durer Es-Senijjeh 7/184 i Tedhkiret ulin-Nuha vel-Irfaan, ngjarjet të vitit 1289 h. vëll. i parë.
Në letrën e njërit prej nxënësve të tij, Sheikh Abdullatifi tha në lidhje me çështjen e njëjtë: “Sa i përket Imamit Abdullah ibn Fejsalit, unë e kam këshilluar atë, siç kam thënënë një mënyrë të ashpër. Ia përkujtova atij ajetet e Allahut dhe të drejtën e tij dhe obligiminpër të kërkuar kënaqësinë e Tij dhe kthimin nga armiqtë e fesë të tij, pasuesit e ta’tilit (mohuesit e Sheriatit), mohuesit e shirkut dhe kufrit. Pas kësaj, Imami është penduar ... .’’Mexhmuat Er-Resa'il 2/69.
Në çështjen epushtimit osman në gadishullin arabik të vitit 1298 h., Shejhu (Abdullatifi) ka thënë: Kushdo që e kupton këtë parim themelor, i cili është Teuhidi, do të kupton dëmin i cili është rezultuar nga fitnejae shkaktuar nga ushtria turke dhe do të kupton se fitneja do të kthehet prapa në parimin e tij të shkatërrimit dhe rrënimit.E gjithë kjo çon në sundimin e shirkut dhe ta’tilit dhe ngritjen e flamurit të kufrit.’’ Ed-Durer Es-Senijjeh 7/148-152.
Duke përshkruarushtrinë osmane, Shejhu shkroi poezi të mëposhtme:
Kur ushtria e dalaletit u shfaq për të shkatërruar vendin, udhëzimet dhe ligjet e sakta
Njerëzit e dehur, shokët e tij nuk qohen,dhe do të përfundojë me një humbje
Njerëzit të cilët vijnë në çdo takim, ku në të cilën gjendet e keqja dhe kufri është afër
Në të ligjet e krishterëve po qeverisin pa asnjë tekst nga Kur'ani
E prashikoni se si lumi i mosbesimit është fryrë, goditën në sheriatin e Rrahmanit
Ed-Durer 192-194 i Et-Tedhkirah 1/203-206.
Ky është njëpërshkrim interesant i ushtrisë osmane nga viti 1289 H.,sepse El-Xheberti në Tarihin e tij (3/341) e përshkruan ushtrinë osmane, e cila në vitin 1226 H.ka hyrë në Gadishullin Arabik, në një mënyrë të ngjashme: Disa prej oficerëve të tyre (turqve) të cilët bënin thirrje në të mirë më thanë: Si mund të fitojë, kur shumica e trupave tona nuk është në miletin (Islam). Në mesin e ushtarëve tonë ka që nuk e praktikojnë fenë fare.Kemi marrë arkën me pije alkoolike me ne. Në radhët tona nuk dëgjohet Ezani e as nuk falet Namazi me xhemat.Ushtarët nuk kujdesen as për rregullat e tjera islame ... .’’
ShejhHamed bin Atik, rahimehullah (1301 h.)
Airahimehullahu teala, ka qenë njëri nga më të ashpëritë në qëndrimin mbi çështjen e shtetit (osman). Shiko në Dureru në vëll. 7 dhe 8, letrën që ia dërgoi shejhut Abdullatif ibn Abdurrahmanit, kur turqit osman kanë hyrë në gadishullin arabik, disa tradhtarë dhe disa të humbur nga mesi i beduinve qëndruan në radhët e tyre. Ashtu sikurse Shejkh Sulejman ibn Abdullahu, rahimehullah, ka shkruar librin e tij Ed-Dela'il kur turqit kanë sulmuar në kohën e tij, Shejh Hamedi, rahimehullah, ka shkruar gjithashtu një libër Sebil en-naxhah vel-fikak min muvalat el-murtedin vel-atrak (Rruga e shpëtimit dhe çlirimi nga aleanca e murtedve dhe turqve) dhe në të aifoli rreth Tekfirit të çdo njërit i cili iu ndihmon të ashtuquajturit ushtrisë islame (osmane).
Ky libërështë i njohur me emrin Sebil en-naxhah vel-fikak min muvalat el-murtedin vel-ehlul-ishrak(rruga e shpëtimit dhe çlirimit nga Aleanca e murtedve dhe mushrikëve), dhe ashtu siç mund ta shihni emri i librit është ndryshuar dhe në vend të ‘’Turqve’’ është vënë ‘’Mushrikëve’’ nga arsyet e mëposhtme:
Libriorigjinal u titullua duke u quajt me emrin: turqve".Shih Sebil en-nexhah, botimi El-Farjan, fq. 12.
Vetë Shejhuka përmendur këtë titull në seksionin e hapjes së librit të tij në faqen 24.
Koha në të cilënlibëri është shkruar, si dhe konteksti tregon në titullin (i cili i referohet me turqit). Në faqen 35 shejhu thotëO ju që besuat, mos merrni çifutët dhe të krishterët për miqë ...! Gjithashtu, kushdo që miqësohet me turqit, ai bëhet turk.’’ Dhe Allahu e di më së miri.
SheikhAbdullah bin Abdullatif, rahimehullah (1339 H)
Sheikh,rahimehullah, u pyet për ata që nuk i bëjnë tekfir shtetin osman dhe ai i cili është kundër muslimanëve, duke e përzgjedh vilajetin e tyre (pushtetin) dhe se xhihadi me ta (ndihma ndaj tyre ) është e domosdoshme. Dhe për personin e dytë i cili nuk mendon ashtu, përkundrazi shteti dhe ata që i ndërsejnë janë zullumqar dhe prej tyre nuk është e lejuar vetëm se ajo çka është e lejuar prej zullumqarëve dhe plaçka e marrë nga beduinët është haram ?
Sheikhu u përgjigj:”Kush nuk e di kufrin e shtetit dhe nuk bënë dallimin midis tyre dhe zullumqarëve midis muslimanëve - nuk e ka kuptuar domethënien e fjalës 'La ilahe il-la Allah'! Nëse gjatë kësaj beson se ai është shtet muslimanë - atëherë kjo është e keqe edhe më e madhe.Dhe kjo është dyshim mbi kufrin e atij që ka bërë mosbesim në Allahun dhe i cili i ka bërë shirk Atij. Nëse edhe i ndërsen dhe u ndihmon kundër muslimanëve me çfar do lloj ndihme qoftë– pa dyshim se kjo është riddet i hapur (felëshim)''.Ed-Durer Es-Senijjeh, 8/242.
ShejhSulejman ibn Sahman, rahimehullah (1349 H.)
Sheikhu,rahimehullah, në një pasdite ka qenë ulur në Xhamin El - Xhami’a duke e pritur namazin e Akshamit, dhe në safin para tij kanë qenë ulur disa njerëz që nuk e dinin se shejhu është i pranishëm.Njërii tha tjetrit: Kemi dëgjuar se shteti osman ka fituar dhe flamujt e tij janë ngritur lartë.’’ Pas kësajai filloi të lavdërojë shtetin osman. Pas namazit, shejhu dha ders ku në të cilin ai i sulmoi turqit dhe ata që e duan dhe e lavdërojnë atë, "Kushdo që thotë këtë (lavdërimin e osmanëve, etj), duhet të pendohet! Çfarë feje ka ai që i do kufarët dhe që gëzohet me fitoren e tyre dhe arritjet e tyre?Në qoftë se muslimani nuk miqësohet (bashkohet) me muslimanin, me këndë ai do të shoqërohet (dhe bashkohet)?’’Tedhkiret ulin-Nuha, 3/275.
ShejhHusain ibn Ali ibn Hufejsah (njëri nga bashkëkohësit e Shejh Sulejman bin Sahman) thotë në poezinë e tij:
Oj qeveri e turqve, fuqia jote le të mos kthehet kurrë
Dhe kurrë në vendin tonë të mos kthehet
Ju keni marrë pushtetin dhe i kundërviheni Pejgamberit
Dhe ke lejuar të keqen dhe gjërat e mbrapshta
Ti ke marrë simbolin e shirkut për simbolin tuaj
Dhe ke nxituar me bërjen e shirkut më shpejt se ata
Ju ja keni dhënë dominimin e fesë së krishterëve
Dhe të keqen e keni rritur me të keqen më të madhe
Atëherë të mos qofsh, dhe qofsh i mposhtur
dhe ata që ju duan dhe qëndrojnë me ju
Tedhkiret ulin-Nuha, 2/149.
Në një tjetër poezithotë Salih Ibn Selim për shejh ibn Sahmanin:
Ai ka sqaruar gjykimin mbi turqit dhe kufrin e tyre
Si dhe gjykimin për miqësimin dhe aleancën me ta
Tedhkiret ulin-Nuha, 3/254.
Abdurrahmanibn Abdullatif bin Abdullah bin Abdullatif Alu-Sheikh, thotë:"Është e njohur se shteti turk ka qenë shtet i mushrikëve, e cila fe e tyre ishte shirku dhe bida’tidhe i cili i mbrojti këto gjëra të tilla..."Ulema Ed-Da'wah, F. 56.
Kjo shihet qartë nga bashkëngjitja e dijetarëve të thirrjes që imamët e davës e kanë tekfiruar pushtetin osman dhe ky pushtet ishte darul-harb. Kjo është një çështje e qartë, sa i përket kufrit të pushtetit osman, dhe nuk besoj që individi i cili ka lexuar dhe ka dëgjuar për shirkun e tyre, ose ai i cili ka lexuar se çfarë Imamët e davetit kanë thënë në lidhje me këtë shtet, e që do të ketë shubuhate (dyshime) në lidhje me ta (në lidhje me kufrin e pushtetit osman). Përndryshe,për një person të tillë mund të themi se:
1. I akuzon Imamët e davetit me injorancë;
2. Teuhidin e konsideron si një çështje dytësore;
3.Me kokëfortësi e mohon (të vërtetën).
Ne e lusimAllahun të na dhurojë sinqeritet në dije dhe veprat tona, salavatet dhe selamet qofshin mbi të Dërguarin tonë Muhammedin salallahu alejhi veselm, mbi familjen dhe shokët e tij.
tawhed.ws
Autor i broshurës: Sheikh Nasser bin Hamad El Fahd
Përktheu: Ahmed Ebu Muhammed